محمدمهدی گره‌گشای ما در این عالم است
به گزارش نوید شاهد سمنان، شهید محمدمهدی پریمی پانزدهم دی ۱۳۴۷ در شهرستان دامغان به دنیا آمد. پدرش علی‌اصغر، بنا و معمار بود و مادرش لیلا (فوت ۱۳۶۰) نام داشت. تا اول راهنمایی درس خواند. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. بیست و یکم بهمن ۱۳۶۴ در اروندرود بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید. مزار وی در گلزار شهدای فردوس رضای زادگاهش واقع است.
این خاطرات به نقل از پدر شهید است که تقدیم حضورتان میشود.
محمدمهدی گره‌گشای ما در این عالم است
چند روز قبل از آوردن پیکر محمدمهدی به دامغان، ما از نحوه شهادتش آگاه شدیم. محمدمهدی، چون در سپاه خدمت می‌کرد، جنازه‌اش را به سپاه دامغان منتقل کردند و آخرین وداع ما با پیکر شهید در سپاه بود. جنازه محمدمهدی را با همان لباس غواصی آورده بودند و با همان لباس به خاک سپرده شد.
بعد از شهادت محمدمهدی خداوند صبری را که در قرآن کریم وعده داده است بر ما ارزانی داشت و ما این امانت الهی را به صاحبش تقدیم کردیم و خداوند نیز خودش مشکلات ما را حل کرده است. اعتقاد ما این است که شهیدان زنده‌اند و نزد پروردگارشان روزی می‌گیرند و در گره‌گشایی ما در این عالم سهیم هستند.
بیشتر بخوانید: لباس غواصی، لباس دامادی من است!
مشکلات ما با رفتن مادر شهید چند برابر شد
از همسر اولم شش فرزند داشتم که مهدی از آن جمله است. زمانی که ازدواج کردم، در روستای مجیدآباد زندگی می‌کردیم و شغل من کارگری بود. قبل از انقلاب در منطقه قهاب سیلی ویرانگر جاری گردید و این امر موجب شد که ما به روستای عبدالله‌آباد کوچ کنیم. مدتی محل کارم در روستای امروان بود.
در آن سال‌ها درآمد کشاورزی زندگی را تأمین نمی‌کرد. مجبور شدم برای درآمد بیشتر به تهران بروم. زندگی در تهران نیز مشکلات خاص خودش را داشت و مجدداً به روستای عبدالله‌آباد برگشتیم. علاوه بر کشاورزی، گاهی نیز به شغل بنایی روی آوردم. مهدی دوران ابتدایی را در شهر دامغان گذراند.
در سال‌هایی که مهدی در مدرسه ابتدایی سرگرم تحصیل بود، مسئولان مدرسه از نحوۀ اخلاق و رفتارش رضایت کامل داشتند. مادر مهدی بر اثر زایمان در بیمارستان شاهرود از دنیا رفت و مشکلات ما با رفتن مادر شهید چند برابر شد.
بیشتر بخوانید: او در زمره اهل تقوا و ایمان قرار داشت
انتهای متن/
