ایثار و شهادت

مادر شهید معلم در روایت از فرزند شهیدش بیان می‌کند که داوود می‌گفت: «"مامان! حقوقش کم باشه، مهم نیست... این کار ثوابش بیشتره!" این را گفت و راهی مدرسه‌های محروم اشتهارد شد؛ معلمی که به جای پول، با دلش حساب می‌کرد. داود بهادری، همان‌جا که بچه‌های خاکی‌پوش محله، الفبا را با اشتیاقش یاد گرفتند، بعدها در جبهه‌های جنگ هم "درس ایثار" را به رزمندگان آموخت.

محمدشفیع عزیزی، مردی با دست‌های زخم‌خورده از کارگری و قلبی مالامال از عشق به وطن، در خانه محقرش در گوهردشت کرج، روایت زندگی پر فراز و نشیب خود را بازگو می‌کند. او که چهار پسر رزمنده تربیت کرد، امروز با سربلندی از حمیدرضا، کوچکترین فرزندش سخن می‌گوید؛ همان نوجوان سیزده‌ساله‌ای که با اشتیاقی آسمانی به جبهه شتافت و در هفده‌سالگی، نامش را در دفتر شهدا ثبت کرد. این روایت، داستان کارگری است که نه با کلمات، بلکه با عمل ثابت کرد عشق به میهن را می‌توان در سخت‌ترین شرایط زندگی نیز پرورش داد.

ایثار و شهادت - صفحه 9

navideshahed.com

نه مادر، این کار ثوابش بیشتر است

نه مادر، این کار ثوابش بیشتر است

معلمی که درس ایثار را در جبهه‌ها به رزمندگان آموخت

معلمی که درس ایثار را در جبهه‌ها به رزمندگان آموخت

معلمی که درس ایثار را در جبهه‌ها به رزمندگان آموخت

معلمی که درس ایثار را در جبهه‌ها به رزمندگان آموخت

معلمی که درس ایثار را در جبهه‌ها به رزمندگان آموخت

معلمی که درس ایثار را در جبهه‌ها به رزمندگان آموخت

معلمی که درس ایثار را در جبهه‌ها به رزمندگان آموخت

معلمی که درس ایثار را در جبهه‌ها به رزمندگان آموخت

معلمی که درس ایثار را در جبهه‌ها به رزمندگان آموخت

معلمی که درس ایثار را در جبهه‌ها به رزمندگان آموخت

"دست‌های پینه‌بسته، قلبی آسمانی؛ روایت پدر کارگری که گوهرش را به وطن بخشید"

"دست‌های پینه‌بسته، قلبی آسمانی؛ روایت پدر کارگری که گوهرش را به وطن بخشید"

دست‌های پینه‌بسته، قلبی آسمانی؛ روایت پدر کارگری که گوهرش را به وطن بخشید

دست‌های پینه‌بسته، قلبی آسمانی؛ روایت پدر کارگری که گوهرش را به وطن بخشید

دست‌های پینه‌بسته، قلبی آسمانی؛ روایت پدر کارگری که گوهرش را به وطن بخشید

دست‌های پینه‌بسته، قلبی آسمانی؛ روایت پدر کارگری که گوهرش را به وطن بخشید

دست‌های پینه‌بسته، قلبی آسمانی؛ روایت پدر کارگری که گوهرش را به وطن بخشید

دست‌های پینه‌بسته و قلبی آسمانی؛ روایت پدر کارگری که گوهرش را به وطن بخشید