روایتی از یک دلدادگی

خاطره‌ای از مادر شهید:

غروب بود و صدای اذان می‌آمد. دیدم برادرش و آقا لطیف به خانه آمدند، متوجه شدم که ناراحت هستند. گفتم: چیزی شده؟ گفتند: بله عباس شهید شده، حاضر شوید به شهریار برویم، همسایه‌ها آمدند و گفتند اگر کاری هست، ما انجام می‌دهیم، رفتم چند تا کله قند آوردم به دستشان دادم، دیدم دستشان می‌لرزد، قند را گرفتم و شکستم، گفتم: مگر قند عروسی را اینجوری می‌شکنند، خودم شکستم و به شهریار رفتم، دیدم عباسم آنجاست...