نگاهي به زندگي و خاطره اي از شهيد خداداد فتحی

شهید معظم  خداداد فتحی

خداداد، فرزند حمید و حبیبه، در تاریخ یکم دی ماه سال یکهزارو سیصد و سی و دو در روستای نساره علیا، شهرستان دیواندره به دنیا آمد. پدرش اصالتا اهل همدان بود که قبل از تولد خداداد به منطقۀ دیواندره آمد و با خرید زمین های کشاورزی، یکی از مالکین منطقه شده بود. بعد از گذراندن سالهای کودکی، در دبستان ثبت نام شد تا سواد بیاموزد. تا کلاس پنجم ابتدایی درس خواند. سپس به دلیل پاره ای از مشکلات، ترک تحصیل نمود و به امور کشاورزی و دامداری پرداخت. قبل از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی به رهبری پیر جماران، حضرت امام خمینی(ره) در سال ۱٣۵۷تشکیل زندگی مشترک داد که حاصل آن سه فرزند(دو دختر و یک پسر) است. با سر برآوردن گروهکهای ضد انقلاب در منطقه به دلیل اذیت و آزار آن ها، دیواندره را ترک نموده و به سنندج مهاجرت کرد. وی با عشقی که به رهبر کبیر انقلاب و نظام نوپای اسلامی داشت، در صدد دفاع از انقلاب و نظام اسلامی برآمد و به سپاه پاسداران پیوست. وی در راستای مبارزه با ضد انقلاب، منشٲ خدمات مٶثری بود. سرانجام در تاریخ ۵ ̷ ۵ ̷۱٣٦٢ در حین انجام مٲموریت و بر اثر تصادف خودرو در سنندج- کمربندی همدان- کرمانشاه دچار ضربۀ مغزی شده و به درجۀ رفیع شهادت نائل گردید. پیکر مطهر شهید خدادادفتحی طی مراسمی با شکوه و در گلزار شهدا، بهشت محمدی سنندج به خاک سپرده شد.

 از خاطرات خانم خرامان حمیدی همسر شهید :

شب قبل از حادثه خواب ناجوری دیده بودم، اعصابم به هم ریخته بود. هرچه خواهش کردم امروز از خانه بیرون نرو قبول نکرد و گفت مهم است. به خاطر اینکه از گروهش جا بماند من برایش پشت سر هم چای می آوردم بلکه سرش گرم شود. اما وقتی اجل برسد، چیزی نمی تواند مانع شود.

اولین کسی که دنبالش آمد، برادر خودم بود. با هم رفتند. دو ساعت نگذشته بود که خبر شهادتش آمد.

یک روز پدرم و برادرم از مأموریت برگشتند. همسرم خداداد همراهشان نبود. من با ناراحتی گفتم شهید شد؟ گفتند خیر مجروح شده و در بیمارستان است. وقتی به دیدنش رفتم، پایش از دو نقطه مجروح شده و ترکش داخل آن بود. خداداد موافقت نمی کرد که عمل جراحی شود و می گفت الان وقت استراحت و نشستن در خانه نیست. وقتی شهید شد هنوز ترکش ها در بدنش بود.