مروری به زندگی شهید عیسی ضیایی
نويد شاهد كردستان:
شهيد عيسي ضيايي (1361-1341)
عيسي، فرزند روح‌الله و عالمتاج در سريش‌آباد زاده شد، نه ماهه بود كه مادرش به ديار باقي شتافت و سرپرستي او را مادر بزرگش بر عهده گرفت. از سال هفتم زندگي، به همراه پدرش به شهر قروه مهاجرت كرد و در آنجا سكني گزيد.
عيسي، تحصيلات خود را تا اخذ ديپلم ادامه داد. پس از 8 ماه خدمت در لباس مقدس سربازي، از طريق ارتش جمهوري اسلامي ايران به خدمت نظام وظيفه‌ي عمومي اعزام گرديد.
اين سرباز رشيد اسلام، پس از طي آموزش نظامي از طريق تيپ 55 هوابرد شيراز به جبهه‌هاي جنوب كشور اعزام گرديد و در تاريخ 12/2/61 در درگيري با دشمن بعثي در منطقة جنوب خرمشهر به فوز عظماي شهادت نايل آمد. مزار پاك عيسي در گلزار شهداي قروه قرار دارد.
او از همان ايام طفوليت آيات شريفه‌ي قرآن مجيد را با گوشت وخون خويش عجين ساخت. نماز وفرايض ديني را وسيله اي براي ارتقا به قلل رفيع معنويت مي‌دانست.
چون عاشقي، در درياي بندگي غرق مي‌شد و اشك مي‌ريخت. وي تار وپود وجود خود را با شميم محبت اهل بيت (ع) آكنده ساخته بود ودرغم آن اسطوره‌هاي عصمت جانانه مي گريست.
ادب و اخلاق اسلامي كه نشانة رهروان مكتب اهل بيت(ع) است، در رفتار و كردار عيني نسبت به پدر و نامادري و همسايگان هويدا بود.
در مدتي كه در شهرستان قروه سكونت داشت،ادب و رفتار متواضعانة او نسبت به پدرش،باعث شده بود همسايگان تصور كنند در منزل، مستأجر پدر مي‌باشد وقتي از پدرش سؤال مي‌كنند و متوجه رابطه پدر و فرزندي بين آنها مي‌شوند، از علو روح و متانت و تواضع شهيد در تعجب فرو مي‌روند.
ابيات زير منسوب به شهيد است كه توسط پدرش نقل گرديده است:
اگر داني كه فردا محشري نيست
سؤال و پرسش و پيغمبري نيـست
بتـاز اسب جــفا تــا مــي‌تــوانــي
كـه فايز چون سپاه و ارتشي نيست
