گروهبان یکم شهید غلامرضا رویان

در چهارم تیرماه سال 1341 در خانه‌ی عبدالله و فرشته در شهر سنندج کودکی دیده به جهان هستی گشود. که با عشق و ارادت خانواده به سلطان خراسان هشتمین اختر تابناک آسمان امامت و ولایت کودک نو رسیده را غلامرضا نامیدند. پدرش  کاسب و مادرش خانه‌دار بود. با سپری شدن دوران کودکی در میان همسن و سالان و بازی‌های کودکانه، در یکی از دبستان‌های زادگاهش برای فراگیری تعلیم و تربیت ثبت‌نام گردید. مقاطع تحصیلی ابتدایی و راهنمایی را با موفقیت پشت سر نهاد و به دلیل پاره‌ی مشکلات پس از اخذ مدرک تحصیلی سیکل از ادامه‌ی تحصیل بازماند. از آن‌جایی که پدرش اهل همدان بود به آن شهر نقل مکان نمودند. با رسیدن به سن قانونی در سال 1359 به عنوان درجه‌دار به استخدام ارتش درآمد و با پشت سر نهادن دوره‌های آموزش نظامی در مرکز زرهی شیراز به خدمت مشغول شد و از همان بدو ورود به مرکز زرهی به مناطق عملیاتی اعزام گردید. در همان مدت کوتاه خدمتش در ارتش، در چندین عملیات نظامی حضور پیدا کرد و شجاعانه برای دفاع از مرزهای میهن اسلامی به مصاف دشمن بعثی رفت، رسته‌اش زرهی بود و به عنوان خدمه‌ی تانک ایفای نقش می‌کرد که سرانجام پس از ماه‌ها ایثار و فداکاری در چهارم فروردین ماه سال 1361 در عملیات فتح‌المبین در منطقه‌ی عملیاتی شوش به مقام رفیع شهادت نائل گردید، پیکر پاکش را در قبرستان تایله‌ی سنندج به خاک سپردند.

انس با جبهه

آخرین بار که به مرخصی آمده بود، بسیار بی‌تابی می‌کرد، با جبهه انس گرفته بود، چند روز بیشتر پیش ما نماند، شب از تلویزیون که گوشه‌های از حمله‌ی رزمندگان در جبهه‌های جنگ را نشان می‌داد با دقت برنامه را پیگیری می‌کرد. گردان آن‌ها هم در عملیات شرکت کرده بود و در فیلم تانک‌های گردان را نشان می‌داد و از این‌که نتوانسته بود در عملیات شرکت کند بسیار ناراحت بود. روز بعد با وجود این‌که دو سه روز از مرخصی‌اش باقی مانده بود، راهی جبهه شد و طولی نکشید که به آرزویش که همانا شهادت بود و گاهی از من می‌خواست تا دعا کنم خدا شهادت را نصیب او کند، دست یافت.

(سرکار خانم فرشته سوزنی مادر شهید)