نوید شاهد - «احمد الهیاری فرمانده گردان بود. او دقیقا فهمیده بود که این سفر، سفر آخرش است. در آرامش کامل نشست و وصیت‌نامه نوشت. او کار‌های سخت را به تنهایی انجام می‌داد تا به سایر بچه‌ها فشار وارد نشود ...» آنچه می‌خوانید بخشی از خاطرات جانباز علی قلی‌پور از شهید "احمد الهیاری" است که تقدیم حضورتان می‌شود.

خاطرات/ سفر آخر!

به گزارش نوید شاهد استان قزوین، شهید احمد اللهیاری، هفتم تیر ماه سال ۱۳۳۸ در روستای خورهشت از توابع شهر تاکستان به دنیا آمد، پدرش شعبانعلی (فوت۱۳۵۰) و مادرش زهرا نام داشت، تا پایان دوره ابتدایی درس خواند، پاسدار بود، سال ۱۳۶۵ ازدواج کرد و صاحب یک دختر شد، این شهید بزرگوار هفتم تیر ماه سال ۱۳۶۶، با سمت فرمانده گردان در سردشت توسط نیرو‌های عراقی بر اثر اصابت ترکش به سر، شهید شد و مزار او در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.

سفر آخر!

جانباز علی قلی‌پور از خاطرات خود در هشت سال دفاع مقدس روایت می‌کند: آذر ماه سال ۱۳۶۵ است و در روستای خسروآباد آبادان قبل از عملیات کربلای ۴، آخرین آموزش‌های غواصی بچه‌های رزمنده گردان حضرت رسول‌الله (ص) قزوین انجام شده بود و همه در حال آماده شدن برای حضور در عملیات بودند.

احمد الهیاری فرمانده گردان بود و من هم جانشین ایشان. او دقیقا فهمیده بود که این سفر، سفر آخرش است. در آرامش کامل نشسته و در حال نوشتن وصیت‌نامه است.

او علاوه بر اینکه دارای اخلاص و شجاعت زیادی بود، از نظر فیزیکی هم بدنی تنومند داشت و کار‌های سخت را به تنهایی انجام می‌داد تا به سایر بچه‌ها فشار وارد نشود.

آن روز در وصیت‌نامه‌اش نوشت: تا زمانی که نفس در بدن دارم بر آنم که فریاد رسای الله‌اکبرم، تیری بر قلب مزدوران کافر باشد ...

منبع: کتاب ماندگاران

پوستر سالروز شهادت شهید «سلیمانی»

برچسب ها
نام:
ایمیل:
* نظر:
مطالب برگزیده استان ها
عکس
تازه های نشر
اخبار برگزیده