روزه دار خستگی ناپذیر

روزه دار خستگی ناپذیر

شهید فتاح از دوره نوجوانی، انسانی متدین و اهل نماز و روزه بود. ما از نظر مالی خیلی کمبود داشتیم و دامداری می­کردیم. تابستان­ها که همیشه با گله در کوه به سر می­بردیم، آن روز چندین نفر بودیم که برای آوردن بره ­های تازه به دنیا آمده به کوه رفتیم. همۀ ما روزه بودیم. از خستگی نای حرف زدن نداشتیم. دیگر چیزی نمانده بود بیهوش شویم. تصمیم گرفتیم روزه­ مان را بخوریم، زیرا دیگر نمی ­توانستیم مقاومت کنیم. من فوراً چای درست کردم، به هر کدام از بچه ها استکان چای دادم. نوبت به فتاح که رسید، هر کاری کردیم استکان را نگرفت. خیلی ناراحت و عصبانی بود. گفت: شما خجالت نمی ­کشید؟ به خاطر کمی خستگی فوراً تسلیم نفس خودتان شدید؟ کمی در فکر آن­هایی باشید که در میدان جنگ با دشمن از تشنگی شهید می­ شوند. مثلاً به شما می­گویند مسلمان؟! از آن پس من نه تنها هیچ­وقت این خاطره را فراموش نکردم، بلکه هیچ­وقت روزه ­ام را تحت هیچ شرایطی باز نکرده ­ام.

(از خاطرات عثمان محمدی- برادر شهید)