نگرشي اجمالي به زندگي شهيد فرشاد سفيري
در سال 1334 در خانواده‌ای متدین و معتقد به دین مبین اسلام در شهر قروه متولد شد، پدرش علی قنبر و مادرش طلعت نام داشت. تحت تربیت پدری دلسوز و مادری پاک دامان رشد و نمو یافت و با رسیدن به سن یادگیری علم و دانش در یکی از دبستان‌های زادگاهش ثبت نام گردید و با اخذ مدرک ششم نظام قدیم به دبیرستان راه یافت. در سال 1352 در دبیرستان سابق ششم بهمن درس می‌خواند که وارد ارتش شد. با استخدام در ارتش برای گذراندن دوره‌های آموزشی به شیراز اعزام گردید و در امتحانات هوا نیروز مقام برتر را کسب کرد و مورد تشویق قرار گرفت. در سال 1353 دوره‌های آموزشی رده 2 موتوری تانک چیفتن و رده‌های 3 و 4 را با موفقیت پشت سر نهاد و چون توانسته بود در دوره‌های آموزشی بخوبی بدرخشد او را در تعیین شهر محل خدمتی مخیر نمودند. او شهر همدان را به عنوان محل کار و خدمتش برگزید و پس از مدتی وارد دانشکده‌ی زرهی تبریز شد تا آموخته‌های خود را تکمیل نماید. با شروع به کار در ارتش و اتمام دوره‌های آموزشی به امر مقدس ازدواج اقدام نمود و بعدها در لشکر 81 زرهی کرمانشاه، گردان 505 سازماندهی گردید. با آغاز جنگ تحمیلی، همچون سایر دلاور مردان ارتش بارها به مصاف دشمن رفت و با شجاعت از مرزهای میهن اسلامی دفاع کرد. از وی نقل می‌کنند که همواره به دوستانش می‌گفت، ترس و خوف را به خود راه ندهید، مرگ و زندگی دست خداست و بدون مشیت الهی در زیر رگبار گلوله‌ها هم به کسی آسیبی نخواهد رسید. در دوران دفاع مقدس چندین بار مجروح شد و تعداد زیادی ترکش را در بدن به یادگار داشت. سرانجام در بیست ویکم دیماه سال 1369 در حین اجرای مأموریت رزمی در منطقه عملیاتی (مانورفجر2) در تنگه‌ی قاسم آباد، مسیر گیلانغرب به قصرشیرین بر اثر سانحه‌ی تصادف و ترکیدگی لاستیک خودرو حامل وی و سقوط به دره به مقام رفیع شهادت نائل آمد و به خیل شهیدان هشت سال دفاع مقدس پیوست و پیکر مطهر وی با انتقال به زادگاهش شهر قروه در گلزار شهدای شهر به خاک سپرده شد. یک فرزند دختر و یک فرزند پسر از وی به یادگار مانده بود که فرشید فرزند ذکورش در سال 1387 در سانحه‌ی دلخراش تصادف،در حالی که مقدمات عروسی وی را فراهم کرده بودند، به دیار باقی شتافت و در کنار مزار پدرش آرام گرفت.
من با افتخار سرباز آن شهید عزیز و سرافراز بودم .
من همرزم ستوان دوم شهید فرشاد سفیری بودم که در آخرین ماموریت رزمی ایشان را همراهی می کردم و به شدت مجروح شدم .
جناب سروان سفیری و من حین انجام ماموریت به عمق دره سقوط کردیم و یک واحد هوابرد ارتش که از ارتفاع بالاتر از مسیر ، در حال رصد منطقه بوده صحنه حادثه را می بینند و پس از ساعت‌ها درد و خونریزی که هم من و هم جناب سروان داشتیم به کمک ما آمدند .
پس از خروج از دره توسط نیروهای هوابرد من جهت اعزام به کرمانشاه به آمبولانس سپرده شدم .
درد شدید به همراه نگرانی برای فرمانده دلاور و مهربانم باعث شد تا کرمانشاه فقط فریاد می زدم و جویای حال جناب سروان سفیری بودم .
چنانکه دوستانم در یگان عملیاتی بعدا تعریف کردند ، به جای جناب سروان فرشاد سفیری خبر شهادت من به یگان می رسد و دوستان و همرزمانم برای من مجلس ختم برگزارمی کنند و بعد از چند روز اطلاعات دقیق از طرف گردان ۵۰۵ به گروهان مبنی بر آسمانی شدن جناب سروان فرشاد سفیری به اطلاع ایشان می رسد .
منهم پس از ده روز بستری در بیمارستان ارتش با مامور به تبریز جهت مرخصی استعلاجی اعزام شدم .