راضی نشدم در پادگان بمانم!
به گزارش نوید شاهد استان قزوین، آزاده و جانباز «عزیزالله فرجی‌زاده»، متولد دهم خرداد سال ۱۳۳۸ است، سی‌ام دی ماه سال ۱۳۶۰، در سن ۲۱ سالگی داوطلبانه به جبهه اعزام شد در حالی که از سربازی معاف بوده است. وی آزاده و جانباز ۵۵ درصد است که طی هشت سال دفاع مقدس در عملیات‌های مختلفی مانند رمضان، خیبر، والفجر ۸ و کربلای ۴ حضور مستمر داشته و با تحمل ۴۴ ماه و ۲ روز اسارت در اردوگاه‌های رژیم به آغوش خانواده بازگشت.
آزاده و جانباز عزیزالله فرجی‌زاده از خاطراتش روایت می‌کند: دوره آموزشی یک ماهه با هر سختی درد و رنجی که بود تمام شد و ما را سوار اتوبوس کرده و به اهواز فرستادند. در اهواز در دانشگاهی که تبدیل به پادگان شده بود مستقر شدیم که حاج فصیح یکی از فرماندهان آن‌جا برای ما سخنرانی کرد و گفت ما برای نگهبانی از پادگان فولی‌آباد اهواز نیاز به تعداد نیرو داریم و تعدادی هم باید به جبهه‌ها اعزام شوند. آن‌هایی که زن و بچه دارند در پادگان بمانند و بقیه هم آماده باشند که به جبهه‌ها اعزام شوند.
تقریباً ۲۰ نفر در جمع حاضر همسر و فرزند داشته و متاهل بودیم ما را جدا کردند و گفتند بایستی در پادگان و برای حفاظت و نگهبانی آن‌جا بمانیم. عده‌ای قبول کردند، اما عده‌ای از جمله خودم که به قصد جنگ با دشمنان و حضور در جبهه آمده بودم، راضی نشدم در پادگان بمانم.
در مجموع همه تصمیم گرفتیم که به جبهه برویم و در پادگان نمانیم. موضوع را با برادر فصیح‌رامندی مطرح کردیم، ولی ایشان قبول نکرد و گفت ما حداقل ۴۰ نفر نیرو برای حفاظت و نگهبانی از پادگان لازم داریم، ولی قول می‌دهم که برای نوبت بعدی شما را به جبهه‌ها بفرستیم. ما هم قبول کردیم و به پادگان اعزام شدیم.
نبرد در جبهه‌ها ادامه داشت. در پادگان که نگهبانی می‌دادیم شاهد شلیک توپ و تانک‌های دشمن و صدای آمبولانس‌ها و مجروح و شهید شدن دوستانمان بودیم و اشک می‌ریختیم که چرا ما را به جبهه نفرستادند.
منبع: کتاب من پاسدار نیستم!
