دو خاطره ناب از شهيد جبارالدين زارع

زندگی نامه شهید معظم : جبارالدین زارع

مورخه یکم آذر ماه سال یکهزارو سیصدو چهل و سه در میان خانواده ای متدین و در شهر سنندج به دنیا آمد. پدرومادرش ابراهیم و طلعت، نام زیبای جبارالدین را برایش انتخاب و تولدش را جشن گرفتند. از همان دورۀ خردسالی (چهار سالگی) همراه برادر بزرگ ترش در محضر علمای محلی(ملا محمود اهنگر و حاج سید زاهد ابراهیمی) رو خوانی قرآن راشروع کرد. با رسیدن به سن مدرسه در دبستان ثبت نام شد. دوران تحصیلات ابتدایی و سپس راهنمایی را با موفقیت پشت سر گذاشت. اما به دلیل بروز پاره ای از مشکلات، مدرسه و کلاس درس را برای همیشه ترک کرد و به کار پرداخت. با رسیدن به سن خدمت مقدس سربازی، داوطلبانه خود را معرفی و پس از طی دورۀ آموزشی، در لشکر ۱٦زرهی قزوین سازماندهی و عازم جبهه های نبرد حق علیه باطل شد. هنوز چند ماه از خدمت را سپری نکرده بود که سرانجام در تاریخ ٣ ̷ ۵ ̷ ۱٣٦٦ در جبهه ابوقریب (جنوب) در حین نگهبانی، هدف اصابت گلولۀ دشمن بعثی قرار گرفت و به مقام والای شهادت نائل گردید.

پیکر مطهر شهید توسط مردم مسلمان و قدر شناس تشییع و در گلزار شهدا، بهشت محمدی سنندج به خاک سپرده شد.

بخشی از خاطرات خانم فاطمه زارع، خواهر شهید :

سن و سالمان کم بود. با برادرم جبار می خواستیم به خیابان برویم. به کوچۀ پایین تر رسیدیم، پیرزن همسایه گفت پسرم نان ندارم و نمی توانم توی صف هم بایستم. لطف کن ده تا نان برای من بگیر. ما با وجودی که عجله داشتیم اما جبار نپذیرفت. نان را آوردیم و به پیر زن دادیم. هرچه اصرار کرد پول آن را بگیر، برادرم قبول نکرد و گفت این هم هدیۀ من به شماست.

بخشی از خاطرات آقای ابراهیم زارع، پدر شهید :

بار دوم بود که از سربازی به مرخصی آمد. دیدم آرام گریه می کند. دلیل را پرسیدم گفت : دستم را لبۀ سنگر گذاشته بودم که عقرب بزرگی دستم را نیش زد. با وصف اینکه مرا به بیمارستان بردند ام هنوز درد دارم. کف دستش را نگاه کردم دیدم سیاه شده و ورم دارد. گفتم بخاطر درد گریه می کنی؟ گفت نه پدر جان! دردم از این است نمیتوانم وضو بگیرم و نمازم را سر وقت بخوانم.