ایثار و فداکاری در چهره اش موج می زد

به گزارش «نویدشاهدگیلان» یونس در پنجم فروردین ماه سال ۱۳۳۵ در شهرستان بندر انزلی و در خانواده ای زحمت کش و نشأت گرفته از احکام عالیه اسلام دیده به جهان گشود و رشد نمود. کنجکاوی سرآغاز حرکت و استعداد سرشار از یافتن و فراگیری در او بود. قبل از اتمام دوره ی متوسطه تحصیلی راهی حوزه علمیه شد چرا که می دید کتاب های درسی روح بزرگ او را اشباع نمی کند و او به دنبال گم شده ی خود می گشت. یونس به دنبال معشوق بود و همچون عارفان صبح و شام طریق بندگی می نمود .زندگی یونس آن قدر ساده و بی آلایش بود که قلم از بیان آن عاجز است .او از آغاز جنگ مرد جبهه بود چرا که بیش از پنج بار به مناطق غربی و جنوبی کشور اعزام شد.

در سالهای ۶۲ و ۶۳ مورد اصابت ترکش از ناحیه کمر قرار گرفت اما انگار چهره ی نورانی و عارفانه او هیچ اثری از رنج و مشقت به خود راه نمی داد و او مانند کوه های سر به فلک کشیده غرب، در رملهای داغ جنوب مشقت ها و تلاشها را تحمل می کرد و گواه همه این عشق بازی ها ی او خدای عاشقان است .یونس در فقر زندگی می کرد اما قلب پاک او همیشه جهت دهنده جوانان و پیران جبهه بود و در اجتماع نیز او الگو بود.

صفا و صداقت در او موج می زد یونس بنا متجدد امروز اهل تظاهر و ریا نبود. با همه ایثار و گذشت در باور زیبایش عطر حیا و شرم موج می زد. آری یونس در تکامل درس حوزه بود که این روشن ضمیر فراخ دل به تکامل سالکان معتکف حریم دوست شد و به راستی او در دنیا مظلوم بود و هیچ گاه نمی گفت که نیازمند است. در ازدواج نیز همسری برگزید که همانند او قانع و صادق بود.

در باور او امام خمینی (ره) همانند منجی جهان اسلام، ایران را از لوث معاندین رهانیده بود. او در پیروی از خورشید عاشقان با وجود عشق به تحصیل و خانواده، ماندن در سنگر های رزم را برگزید و سرانجام در تاریخ 21 اسفند 65 در مشهد شهدای شلمچه با گفتن ذکر یا زهرا مظلومانه اما عاشقانه به دیار حضرت دوست شتافت. پیکر پاک و به خون آغشته ی او آنگاه که به شهر بندر انزلی رسید با انبوه فراوان دلدادگان حضرت ابا عبدالله الحسین (ع) مواجه شد که پس از تشیع با شکوه در گلزار شهدای این شهر آرام گرفت.