خلاصه از زندگينامه شهيد غلامرضا محمد ميرزائي/خدایا شکر که لذت بخش ترين اميد حياتم را در اختيارم گذاشتي
سه‌شنبه, ۱۰ بهمن ۱۳۹۶ ساعت ۰۹:۰۸
چه خوش است دست از جان شستن و دنيا را سه طلاقه كردن، از قيد و بند اسارت آزاد گشتن و با همه سرور و غرور به سوي شهادت رفتن. دوست دارم كوله بار زندگي خود را كه از غم و درد انباشته است بدوش گيرم و به سوي بيابان عدم عازم شوم.
نویدشاهدگیلان: شهيد غلامرضا محمد ميرزائي در سال 1346 در ده لتيان از توابع لواسان متولد شد و به لحاظ جو مذهبي خانواده اش از كودكي علاقمند به اسلام و مسائل ديني بار آمد و اين مسائل در تمام دوران به خوبي در او بروز مي يافت. دوره ابتدائي را در خوزستان طي نمود و پس از آن به همراه خانواده اش به تهران آمد.
همزمان با پيروزي انقلاب اسلامي به صف انقلابيون مسلمان پيرو خط امام پيوست و دوشادوش خانواده و مردم هميشه در صحنه مان در حد توان به مبارزه پرداخت. دوره متوسطه را در دبيرستان شهيد بهشتي نارمك گذراند و در سال آخر تحصيل با وجود مشغله هاي تحصيلي فراوان مسئوليت دفتر انجمن اسلامي فارغ التحصيلان دانشگاه علم و صنعت را بطور افتخاري بعهده داشت. در سال 1364 موفق به اخذ ديپلم گرديد و پس از دبيرستان در دانشسراي تربيت معلم شهيد بهشتي تهران مشغول به تحصيل گرديد و هنوز چندي از تحصيل در تربيت معلم نگذشته بود كه به دليل احساس وظيفه در سپاه يك صد هزار نفري حضرت محمد(ص) ثبت نام كرد و عليرضا قبولي در دانشگاه علوي قضائي عازم جبهه ها شد و سرانجام در بعد از ظهر روز نهم بهمن ماه سال 1365 در منطقه عملياتي كربلاي پنج (شلمچه) به درجه رفيع شهادت نائل گشت.
از شهيد وصيت نامه اي بدست نيامد ولي متني را كه بر روي جلد يكي از كتابهايش نوشته بود در زير مي آيد: چه خوش است دست از جان شستن و دنيا را سه طلاقه كردن، از قيد و بند اسارت آزاد گشتن و با همه سرور و غرور به سوي شهادت رفتن. دوست دارم كوله بار زندگي خود را كه از غم و درد انباشته است بدوش گيرم و به سوي بيابان عدم عازم شوم.
خوش دارم در سكوت مرموز نيمه شب به مناجات برخيزم و جز خدا چيزي را احساس نكنم. آرزو مي كردم كشورم آزاد گردد و من بتوانم بدور از خباثت و دشمني در فضاي آن به سازندگي پردازم و هر چه بيشتر به تو تقرب جويم. خداي بزرگ ترا شكر مي كنم كه شهادت را نصيبم كردي و لذت بخش ترين اميد حياتم را در اختيارم گذاشتي و برايم به اميد استخلاص تحمل همه دردها و شكنجه ها را ميسر ساختي.
همزمان با پيروزي انقلاب اسلامي به صف انقلابيون مسلمان پيرو خط امام پيوست و دوشادوش خانواده و مردم هميشه در صحنه مان در حد توان به مبارزه پرداخت. دوره متوسطه را در دبيرستان شهيد بهشتي نارمك گذراند و در سال آخر تحصيل با وجود مشغله هاي تحصيلي فراوان مسئوليت دفتر انجمن اسلامي فارغ التحصيلان دانشگاه علم و صنعت را بطور افتخاري بعهده داشت. در سال 1364 موفق به اخذ ديپلم گرديد و پس از دبيرستان در دانشسراي تربيت معلم شهيد بهشتي تهران مشغول به تحصيل گرديد و هنوز چندي از تحصيل در تربيت معلم نگذشته بود كه به دليل احساس وظيفه در سپاه يك صد هزار نفري حضرت محمد(ص) ثبت نام كرد و عليرضا قبولي در دانشگاه علوي قضائي عازم جبهه ها شد و سرانجام در بعد از ظهر روز نهم بهمن ماه سال 1365 در منطقه عملياتي كربلاي پنج (شلمچه) به درجه رفيع شهادت نائل گشت.
از شهيد وصيت نامه اي بدست نيامد ولي متني را كه بر روي جلد يكي از كتابهايش نوشته بود در زير مي آيد: چه خوش است دست از جان شستن و دنيا را سه طلاقه كردن، از قيد و بند اسارت آزاد گشتن و با همه سرور و غرور به سوي شهادت رفتن. دوست دارم كوله بار زندگي خود را كه از غم و درد انباشته است بدوش گيرم و به سوي بيابان عدم عازم شوم.
خوش دارم در سكوت مرموز نيمه شب به مناجات برخيزم و جز خدا چيزي را احساس نكنم. آرزو مي كردم كشورم آزاد گردد و من بتوانم بدور از خباثت و دشمني در فضاي آن به سازندگي پردازم و هر چه بيشتر به تو تقرب جويم. خداي بزرگ ترا شكر مي كنم كه شهادت را نصيبم كردي و لذت بخش ترين اميد حياتم را در اختيارم گذاشتي و برايم به اميد استخلاص تحمل همه دردها و شكنجه ها را ميسر ساختي.
نظر شما
