به بهانه حضور آفتاب
به گزارش نوید شاهد کردستان؛ یازده سال پیش در چنین روزی رهبر معظم انقلاب اسلامی ایران صبح روز سه‌شنبه 22 اردیبهشت ماه 1388 در میان خیل عظیم قشرهای مختلف مردم مومن، بصیر و انقلابی، وارد شهر سنندج مرکز استان کردستان شد و مورد استقبال تاریخی مردم همیشه در صحنه این خطه قرار گرفت.
این روز در تاریخ کردستان ثبت شد از آن پس روز 22 اردیبهشت روز مردم کردستان و حضور حماسی آنهاست و برای جاودانه ماندن این حادثه عظیم تاریخی هر ساله از آن یاد می شود.
22 اردیبهشت یادآور حماسه بی نظیر مردمی است که سال‌ها در انتظار دیدار با رهبر فرزانه خویش لحظه شماری می‌کردند.
مردم کردستان هر ساله 22 ارديبهشت ماه سالروزسفر پر خير و بركت مقام معظم رهبری به كردستان را گرامي می‌دارند.
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در سفر هشت روزه به کردستان، علاوه بر سخنرانی در اجتماع باشکوه مردم در میدان آزادی، با جمعی از علما، روحانیون، طلاب، خانواده‌های معظم شهدا، نخبگان، دانشجویان، مسئولان اجرایی و اقشار مختلف مردم سنندج دیدار کردند.
مقام معظم رهبری در ابتدای ورود به استان کردستان در اجتماع عظیم مردم در میدان آزادی سنندج به تشریح ویژگی های استان پرداخته و گفتند:«کردستان سرزمین فداکاریهاى بزرگ است؛ سرزمین هنر و فرهنگ است؛ سرزمین صفا و وفادارى است؛ سرزمین مردمِ وفادارى است که در حساسترین سالهاى عمر این نظام و این کشور با مردانگى خود و با رشادت خود، توطئه هاى بزرگى را خنثى کردند. سرزمین مردم با رشادت و با رشد عقلى و آگاهى است که توطئه دشمن را در لحظات حساس تشخیص دادند و با فداکارى خود فتنه بزرگى را خاموش کردند، پیش از آنکه آن فتنه بتواند به هدفهاى شوم خود برسد. این از یاد ملت ایران نخواهد رفت. کردستان در تاریخ انقلاب اسلامى، نشان افتخارى را با خود حمل می‌کند که در کمتر استانى نظیر آن را میشود دید.»
استقامت و پایداری خانواده شهدای کردستان
بیانات حضرت آیت الله خامنه ای (حفظه الله تعالی) در دیدار با خانواده شهدای استان کردستان:
بسم الله الرحمن الرحیم
عطر شهادت را که در حقیقت یک شمیم بهشتی در زندگی مادی ماست انسان در این جلسه صمیمی و سرشار از محبت و معنویت احساس می‌کند.
اولا تشكر میكنم از یكایک برادران و خواهران عزیز و خانواده هاى شهدا كه امروز با تشریف فرمایى خود در این مجمع، این فرصت و این امكان را به بنده دادند كه در جمع خانوادههاى عزیز شهیدان حضور پیدا كنم و از نفس قدسى شهداى عزیزمان كه شما بازماندههاى آنها هستید، بهره معنوى و روحى ببرم. بالخصوص از این عزیزانى كه برنامه اجرا كردند؛ چه آن فرزندان شهید كه مطالبى را با شعر و نثر، بسیار زیبا در اینجا بر زبان آوردند و چه از این نوجوانان عزیز كه سرود خودشان را اجرا كردند و بهره بردیم، تشكر میكنم.
من در همه سفرها به زیارت خانوادههاى شهدا مفتخر می‌شوم و با آنها ملاقات میكنم و روح معنویت را در همه استانها و شهرهایى كه اجتماعات مشابه با این اجتماع در آن تشكیل میشود، لمس میكنم، حس میكنم؛ ولى می‌خواهم عرض كنم شهداى كردستان و خانوادههاى این شهیدان خصوصیاتى دارند كه در دیگر استانها كمتر دیده میشود و غالباً دیده نمی‌شود. این خصوصیات یكى این است كه شهیدان این خطه مظلومانه تر و غریبانهتر به شهادت رسیدند و خانواده هاى آنها صبر دشوارترى كردند. چرا؟ چون عوامل دشمنان انقلاب و دشمنان كشور در این استان وضعیت و فضایى را بخصوص در سالهاى اول براى خانوادههاى شهیدان به وجود مى آوردند كه زندگى در آن فضا براى پدران، مادران، برادران، خواهران، گاهى از اصل شهادت مشكلتر بود. آن ضد انقلاب و آن سرانگشتان پلیدى كه قصد داشتند كردستان را به مركز جنگ داخلى و برادركشى در كشور تبدیل كنند، به این اكتفا نكردند كه بهترین جوانان این استان و این مردم را به خاك و خون بكشند، بلكه خانوادههاى آنها را هم در دورانى نسبتاً طولانى زیر فشار قرار می‌دادند. این خانواده ها در سایر استانهاى كشور مصیبتشان فقط همین بود كه عزیزشان از دستشان رفته بود. در یك فضاى گرم و پر از شور و نشاط، مردم نام عزیزان شهید اینها را بر سر دست می‌گرفتند و به آنها افتخار می‌كردند؛ اما در كردستان موارد زیادى اتفاق افتاد، ما هم مطلع شدیم و مطلع بودیم كه دشمنان این استان، دشمنان این كشور، به خانوادههاى شهید هم فشار وارد می‌كردند؛ فشار روانى، فشار جسمى و فشار امنیتى. البته این فشارها نتیجه نداشت و آنها را در چشم این مردم رو سفید نكرد، رو سیاهتر كرد. مردم كردستان اگر چه به عطوفت و مهربانى و مهماننوازى، به روحیه ى سرشار از مهر و محبت مشهور هستند و همین جور هم هست، در عین حال به رشادت، به شهامت، به دلیرى و دلاورى هم مشهورند و دشمنان این ملت نتوانستند پشت خانوادههاى شهدا را خم كنند.
من در سفر قبلى به سنندج پدر خانوادهاى را زیارت كردم كه شش فرزندش شهید شده بودند. من این را در كمتر جاى كشور دیدم. شش فرزند! سه تا از این فرزندان در میدانهاى نبرد و سه تا در حال راهپیمایى با بمباران دشمن بعثى. شش پاره تن به شهادت برسند، این پدر به قدرى استوار و محكم بود كه من در مقابل عظمت آن روح احساس كوچكى كردم. این را من در كردستان دیدم. امروز دو تا از فرزندان دیگرِ آن مرد با عظمت را حقیقتاً اینها عظمت است، در اینجا ملاقات كردم و از پدرشان پرسیدم، گفتند آن مرد به رحمت خدا رفته.
خانوادههاى سه شهید، خانوادههاى دو شهید. خانم هایى كه هم شوهرشان را از دست دادند، هم فرزندشان را از دست دادند و در مقابل فشار روانى و سیاسى دشمن، بعد از دست دادن جگر گوشهیشان هم تسلیم نشدند، زیر فشار دشمن شانه خم نكردند. این خیلى عظمت دارد. من این را در كردستان دیدم.
جوانان عزیز شما هم در جبهه ضد انقلاب جنگیدند، هم در جبهه رژیم بعثى صدام؛ در هر دو جبهه در مقابله با این دو دسته دشمن كه ریشهشان هم البته به هم نزدیك بود، این جوانان ایستادگى كردند. جوانان كُرد، جوانان اهل مریوان و سقز و بانه و قروه و بیجار در عملیات فاو در كنار بقیه هم میهنان خود و برادران خود جنگیدند، ایستادند و شهید دادند.
اینجا هم در مقابله با ضد انقلاب و همچنین در مقابله با دشمن بعثى مبارزه كردند. من فراموش نمی‌كنم آن مجاهدتى را كه در مریوان و دزلى دیدم كه این جوانها چگونه مثل آتشهاى گداخته در مقابل دشمن ایستاده بودند. عزیزان من! آن چیزى كه یك ملت را از درون محكم میكند، همین مجاهدتهاست. ما از سست عنصرى به جایى نمی‌رسیم. ما از تسلیم شدن در برابر زورگویى در مسابقه میان ملتها هیچ رتبه اى را كسب نمی‌كنیم. این كه در نهج البلاغه می‌فرماید: «انّ الجهاد باب من ابواب الجنّة فتحه اللَّه لخاصّة اولیایه»، معنایش چیست؟ جهاد، مجاهدت در راه خدا و در راه حق درى از درهاى بهشت است كه خداى متعال این در را فقط براى خاصان اولیاى خود گشوده است.
یعنى جوانهاى شما، شهیدان شما، عزیزان شما جزو خاصان اولیاى الهى بودند كه توانستند از این در عبور كنند. چرا خداى متعال اینها را خاصان اولیاى خود می‌داند؟ زیرا اگر این مجاهدتها نباشد، یك ملت همیشه توسرى خور، همیشه عقب مانده، همیشه ضعیف، همیشه زورشنو باقى خواهد ماند. ملت ما، ملت بزرگ ایران در مجموعه هاى گوناگون این عظمت را از خودشان نشان دادند و شما در اینجا امتحان خوبى دادید؛ شما در این امتحان بزرگ رتبه خوبى كسب كردید.
دو نكته مورد توجه است كه نه من باید فراموش كنم، نه شما باید فراموش كنید، نه بخصوص این جوانان و این نوجوانان عزیز باید هرگز این را فراموش كنند. یك نكته این است كه ما آن احساس افتخارى را كه نام شهید و یاد شهید به ما میدهد، حفظ كنیم. همچنانیكه به دلاورى مردان بزرگ صدر اسلام افتخار می‌كنیم، به دلاورى این مردان بزرگ دوران خودمان افتخار كنیم. دشمن این را نمی‌خواهد. دشمن می خواهد یاد شهیدان فراموش شود. دشمن می خواهد خاطره این مجاهدتها و بزرگ مردىها در حافظه این ملت نماند. درست نقطه مقابل این، همه باید حركت كنند. یاد شهیدان را برجسته كنید، زنده كنید، خاطره آنها را حفظ كنید. این نكته اول.
نكته دوم این است كه ملت ما، جوانان ما، زن و مرد ما نباید احساس كنند كه دوران مجاهدت به پایان رسید، خطرى ما را تهدید نمی‌كند. ممكن است خطر نظامى ما را تهدید نكند، همین جور هم هست. امروز ملت ایران به آن رتبه اى از اقتدار رسیده كه خطرپذیرى دشمنان خود را بسیار بالا برده، جرات نمی‌كنند به این ملت تهاجم نظامى كنند؛ میدانند سركوب خواهند شد؛ میدانند كه این ملت مقاوم است. بنابراین خطر تهاجم نظامى بسیار پایین است؛ اما تهاجم فقط تهاجم نظامى نیست. دشمن به آن نقاطى متوجه میشود كه پشتوانه استقامت ملى ماست. دشمن وحدت ملى و ایمان عمیق دینى را هدف قرار میدهد. دشمن روحیه صبر و استقامت مردان و زنان ما را هدف قرار میدهد؛ این تهاجم از تهاجم نظامى خطرناكتر است.
در تهاجم نظامى شما طرفتان را می‌شناسید، دشمنتان را مىبینید؛ اما در تهاجم معنوى، تهاجم فرهنگى، تهاجم نرم، شما دشمن را در مقابل چشمتان نمىبینید. هوشیارى لازم است. من از همه ملت ایران بخصوص از خانوادههاى شهیدان و از همه شما عزیزان، بخصوص از جوانها خواهش میكنم با هوشیارى كامل مرزهاى فكرى و روحى را حراست كنید. نگذارید دشمن مثل موریانهاى به جان پایههاى فكرى و اعتقادى و ایمانى مردم بیفتد و آنها را دچار رخنه كند؛ این مهم است. همه وظیفه داریم مرزهاى ایمانى و مرزهاى روحى خودمان را حفظ كنیم.
امروز متأسفانه دشمنان ملت ایران توانستهاند حتّى تا پشت مرزهاى ما حضور پیدا كنند. در گذشته و اوایل انقلاب هم، طراحىها مال دشمنان بود؛ دشمنان قدرتمند، استكبار، صهیونیست؛ اما امروز همانها با تحولاتى كه در منطقه پیش آمده، پایگاهها و مراكزى را در كنار مرزهاى جغرافیایى شما به وجود آوردهاند و از آن براى فعالیتهاى نرم و بسیار خصمانه استفاده می‌كنند. همه باید هوشیار باشند. و من بخصوص به جوانها عرض میكنم:
جوانان عزیز! میهن شما امروز احتیاج دارد به آگاهى، به بیدارى. حركات كسانى را كه دلها را از وحدت و صمیمیت میخواهند دور كنند، رصد كنید. امروز در میدان شهر به همه عرض كردم، به شما هم عرض میكنم: كسانى میخواهند به هر وسیله اى، به هر بهانه اى، میان آحاد ملت اختلاف و تفرقه به وجود بیاورند.
هر كسى كه دیدید در این زمینه كار میكند، درباره او داورى كنید كه سرانگشت دشمن است؛ بداند یا نداند. ممكن است ندانند، اما سرانگشت دشمنند؛ براى دشمن كار می كنند. نتیجه یكى است. آن كسى كه دانسته به شما ضربه میزند، با آن كسى كه ندانسته همان ضربه را وارد میكند، با هم فرقى در نتیجه ندارند. باید هوشیار بود؛ باید بیدار بود.
خوشبختانه ملت بیدار است. در این تجربه طولانى سالهاى گذشته، ملت ما آبدیده شده است. انواع و اقسام توطئه ها را مردم ما توانستند بشناسند و با آن مواجهه و مقابله كنند. امروز هم همین اتفاق خواهد افتاد.
ما باید از درون خودمان را تقویت كنیم؛ تقویت علمى، تقویت اقتصادى، تقویت نوآورى و فناورى و بالاتر از همه، تقویت ایمانى. من به شما عرض میكنم: آن روزى كه جوانان امروز ما بتوانند به توفیق الهى زمام كارهاى كشور را به دست بگیرند، آن روز چندان دور نیست و بدون تردید كشور و ملت ما به آن مرحله و دوره در آینده نه چندان دور خواهد رسید كه هیچ دشمنى هوس تهاجم به این كشور را؛ نه تهاجم نظامى و نه تهاجم سیاسى و اقتصادى، در سر نپروراند. آنچه امروز داریم، به بركت مجاهدتهاى سالهاى طولانى است كه جوانان عزیز ما این مجاهدتها را از خود نشان دادند و به بركت خون شهیدان عزیز ماست. ما امیدواریم خداى متعال توفیق بدهد این امانت بزرگ را پاسدارى كنیم و بر ذخیره عظیم ملت ایران هرچه می‌توانیم، بیفزاییم.
پروردگارا! ارواح طیبه شهیدان عزیز ما را با روح مطهر پیغمبر اعظم محشور بفرما. پروردگارا! ما را دنباله رو حقیقى شهدا قرار بده.
والسلام علیكم و رحمه الله و بركاته
