ستوانیکم شهید علی اسوتی صاحب

در چهارم آبانماه سال 1334 در شهر سقز در خانواده‌ای فقیر به دنیا آمد، پدرش محمدصالح کارگر بود و در کارخانه دخانیات به کار اشتغال داشت و مادرش رعنا نام داشت. در همان کودکی، طعم تلخ فقر و تنگدستی را چشید، اگرچه زندگی ساده و فقیرانه‌ای داشتند، اما کانون خانواده گرم بود و در چنین فضایی تحت سرپرستی پدری پرتلاش و مادری پاک دامان رشد و نمو یافت. با رسیدن به سن تحصیل، همانند همسالان خود دوران ابتدایی را در شهر سقز پشت سر نهاد و مدرک تحصیلی ششم نظام قدیم را اخذ کرد. با اتمام تحصیلات دوره ابتدایی به دبیرستان راه یافت. و با اخذ مدرک دیپلم وارد ارتش شد و در لشکر 81 زرهی کرمانشاه مشغول به کار شد. با استخدام در ارتش، از ادامه‌ی تحصیل غافل نشد و با ورود به دانشگاه توانست مدرک فوق دیپلم در رشته‌ی برق را بگیرد. سپس در اوایل سال 1355 در سن 21 سالگی به امر مقدس ازدواج اهتمام نمود. با پیروزی انقلاب اسلامی به عنوان افسری متعهد و متدین در صف لشکریان اسلام قرار گرفت. با حمله‌ی رژیم بعث عراق به مرزهای ایران اسلامی، در سال 1359 همراه همرزمان خود در لشکر 81 زرهی به مصاف دشمن رفت و راه پیشروی دشمن غدار را سد کردند. در سال 1362 در جبهه خدمت می‌کرد که پدر بزرگوارش دارفانی را وداع گفت و در آن شرایط سخت جنگ که مجبور بود، مدام دور از خانواده باشد، فوت پدر لطمه‌ی سنگینی بود كه به روح و روان او وارد نمود. در طول هشت سال جنگ تحمیلی در جبهه‌های حق علیه باطل حضوری فعال داشت، در ماه‌های پایانی جنگ، با درجه‌ی همافریکمی در رسته‌ی مخابرات به عنوان ابواب جمعی گروهان یکم گردان 505 در نگهداری تیپ 4 لشکر انجام وظیفه می‌کرد که در سوم مردادماه سال 1367 در حین عقب‌نشینی در محور کرند غرب و اسلام‌آباد مفقودالاثر گردید و بعدها با سقوط رژیم بعث عراق و بازگشت آزادگان به میهن اسلامی به عنوان جاویدالاثر شهادتش برای کمیسیون تعیین وضعیت مفقودین جنگ احراز گردید و مادر داغدارش پس از 21 سال چشم انتظاری در سوم اسفندماه سال 1388 به فرزند شهیدش ملحق شد. از این افسر شایسته و قهرمان دفاع مقدس یک فرزند پسر و دو دختر به یادگار مانده است.