نقاشی دیجیتال و شعری برای کودک شهیده زهرا برزگر

به گزارش نوید شاهد گلستان، زهرا برزگر، دختر سه ساله‌ای که همراه مادر و پدرش به منزل پدر بزرگ خود در ساختمان ۱۴ طبقه شهرک شهید چمران رفته بود که بامداد جمعه ۲۳ خرداد ماه هدف کینه و خشم دشمن قرار گرفت. وی فرزند دکتر مرضیه عسگری، استادیار طب نوزادی دانشگاه علوم پزشکی تهران و عضو هیأت علمی بیمارستان بهرامی بود. در ادامه نقاشی دیجیتال و شعر تقدیم نگاه شما می شود.

روی دامن مادر، خواب بود.
انگار تمام دنیا برایش در آغوش آن بانوی سپیدپوش خلاصه می‌شد...
نه تاریخ را خوانده بود.
نه حتی نام دشمن را بلد بود.
اما انگار از ازل، سهمی از داغ کربلا در چشم‌هایش گذاشته بودند.
زهرا برزگر.
همان کودک سه‌ساله‌ای که مثل نسیمِ صبح، آرام و سبک‌بال از میان ما گذشت و 
شهادتش را در آغوش مادر نوشت.
گاهی خدا، بندگان کوچکش را برای نشانه می‌فرستد.
نشانه‌ی آن‌که هنوز معصومیت در زمین هست.
و ظلم آن‌قدر بی‌حیا شده
که حتی از نگاه بی‌دفاع کودکی سه‌ساله شرم نمی‌کند.
او را کشتند….
اما مگر می‌شود آسمان را کُشت؟
او حالا میان پرچم ایران و کبوتران سفید.
با ردایی از نور.
بر صحنه‌ی تاریخ ایستاده.
درست همان‌جا که روزی دختر کوچکی از تبار خون.
با چشمانی خسته و گلویی خشک و به بغض‌نشسته.
از ویرانه‌ها، جهان را به زانو درآورد.
نام زهرا.
حالا میان ناله‌های محرّم پیچیده.
نه به‌خاطر سن‌اش.
که به‌خاطر شباهتش به حقیقتی مقدس…
به نوری که اگرچه کوتاه بود.
اما تمام تاریکی را رسوا کرد.‌ای دخترک شهید.
تو رفتی.
اما حضور تو.
چون مرثیه‌ای قدسی.
تا همیشه در جان این خاک خواهد ماند.
تو رفتی.
اما پرچم سرخ شهادت را.
با همان دست‌های سه‌ساله‌ات، بالا گرفتی…
و ما هنوز در سوگ چشم‌هایی هستیم
که دنیا را ندید.
اما بر شعله حقیقت دمید.
السلام علیک یا رقیة بنت الحسین
و السلام علیک یا زهرای کوچک ایران...

شعر: سعید رجبی

انتهای پیام/