صداقت در عمل، شهید اقبال را نزد مردم محبوب کرده بود
يکشنبه, ۰۶ تير ۱۴۰۰ ساعت ۱۰:۳۹
نوید شاهد – شهید "اقبال حسن پور نیا" به پاکی نفس و سلامت روح مشهور شده بود، جزو آن دسته افراد بود که به نماز و روزه بسیار اهمیت می‌داد و در برابر نا عدالتی موضع می‌گرفت.
وی جوانی برومند و زحمتکش بود و برخورد نیکو و صداقت در عمل و کلام او را نزد مردم محبوب کرده بود.
به گزارش نوید شاهد کردستان؛ شهید اقبال حسن پورنیا روز دوم بهمن ماه سال ۱۳۴۱ در روستای برده سفید از توابع شهرستان مریوان، میان خانواده‌ای کشاورز و زحمتکش به دنیا آمد.
اقبال دوران کودکی را در محیط با صفای روستا سپری کرد و به دلیل نبود امکانات تحصیلی و آموزشی از نعمت سواد بی بهره ماند.
وی در سن ۸ سالگی مادرش را از دست داد و پدرش نیز یازده سال بعد دار فانی را وداع گفت.
اقبال از همان دوران نوجوانی با مرارت و رنج‌های روستا دست و پنجه نرم کرد و برای امرار معاش به کار‌های کشاورزی، دامداری و کارگری مشغول شد.
وی در فصل بهار سال ۱۳۶۱ در سن ۲۰ سالگی ازدواج کرد، اما این ازدواج دوام چندانی نداشت و پس از مدت کوتاهی از همسرش جدا شد.
وجود عناصر ضد انقلاب در منطقه و عملکرد غیر انسانی و غیر اخلاقی آنان موجب شد اقبال در برابر آن‌ها موضع گیری نماید و این کار او ضد انقلاب را وادار به عکس العمل و تهدید وی نمود.
اقبال به پاکی نفس و سلامت روح مشهور شده بود، جزو آن دسته افراد بود که به نماز و روزه بسیار اهمیت می‌داد و در برابر نا عدالتی موضع می‌گرفت.
وی جوانی برومند و زحمتکش بود و برخورد نیکو و صداقت در عمل و کلام او را نزد مردم محبوب کرده بود.
اقبال بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران و تشکیل سازمان پیشمرگان مسلمان کرد برای مبارزه با عوامل ضد انقلاب و دفاع از کیان ایران اسلامی به عضویت این سازمان درآمد و برای ادای دَین خود به امام و انقلاب شجاعانه و دلیرانه در میدان نبرد با دشمنان ایران اسلامی حاضر شد.
وی پس از مجاهدت‌های فراوان در دفاع از میهن و تامین آسایش و آرامش مردم این آب و خاک روز هجدهم تیر ماه سال ۱۳۶۱ در ارتفاعات قلعه برد حین درگیری با ضد انقلاب به شهادت رسید و پیکر پاکش پس از تشییع در قبرستان عمومی دارسیران مریوان به خاک سپرده شد.
اقبال دوران کودکی را در محیط با صفای روستا سپری کرد و به دلیل نبود امکانات تحصیلی و آموزشی از نعمت سواد بی بهره ماند.
وی در سن ۸ سالگی مادرش را از دست داد و پدرش نیز یازده سال بعد دار فانی را وداع گفت.
اقبال از همان دوران نوجوانی با مرارت و رنج‌های روستا دست و پنجه نرم کرد و برای امرار معاش به کار‌های کشاورزی، دامداری و کارگری مشغول شد.
وی در فصل بهار سال ۱۳۶۱ در سن ۲۰ سالگی ازدواج کرد، اما این ازدواج دوام چندانی نداشت و پس از مدت کوتاهی از همسرش جدا شد.
وجود عناصر ضد انقلاب در منطقه و عملکرد غیر انسانی و غیر اخلاقی آنان موجب شد اقبال در برابر آن‌ها موضع گیری نماید و این کار او ضد انقلاب را وادار به عکس العمل و تهدید وی نمود.
اقبال به پاکی نفس و سلامت روح مشهور شده بود، جزو آن دسته افراد بود که به نماز و روزه بسیار اهمیت می‌داد و در برابر نا عدالتی موضع می‌گرفت.
وی جوانی برومند و زحمتکش بود و برخورد نیکو و صداقت در عمل و کلام او را نزد مردم محبوب کرده بود.
اقبال بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران و تشکیل سازمان پیشمرگان مسلمان کرد برای مبارزه با عوامل ضد انقلاب و دفاع از کیان ایران اسلامی به عضویت این سازمان درآمد و برای ادای دَین خود به امام و انقلاب شجاعانه و دلیرانه در میدان نبرد با دشمنان ایران اسلامی حاضر شد.
وی پس از مجاهدت‌های فراوان در دفاع از میهن و تامین آسایش و آرامش مردم این آب و خاک روز هجدهم تیر ماه سال ۱۳۶۱ در ارتفاعات قلعه برد حین درگیری با ضد انقلاب به شهادت رسید و پیکر پاکش پس از تشییع در قبرستان عمومی دارسیران مریوان به خاک سپرده شد.
نظر شما
