یادی از شهید مجید احمدپور؛ همرزم شهید چمران

کودکی

مجید دوران کودکی را در آغوش گرم خانواده و محیط پاک و بی‌آلایش روستا سپری کرد و به دلیل نبود امکانات تحصیل در روستا از تحصیل محروم ماند و به کار دامداری و کشاورزی پرداخت.

خصوصیات اخلاقی

وی احترام به والدین و اعضای خانواده و اهالی روستا را سرلوحه اخلاق می‌دانست و صبر، شکیبایی و قناعت را پیشه کرد و زندگی روزمره را پشت سر می‌گذاشت.

مجید از دوران کودکی علاقه وافری به فرایض دینی داشت و به واسطه صدای دلنشینی که داشت در همان دوران موذن مسجد به حساب می‌آمد.

ازدواج

وی با رسیدن به سن هیجده سالگی به خدمت مقدس سربازی رفت، بعد از اتمام خدمت در روستای (آرمرده) ازدواج کرد و پس از مدتی به شهرستان بانه نقل مکان نمود.

شروع فعالیت های نظامی

در سال ۱۳۵۹ به صف مجاهدان گردان ضربت پیشمرگه های مسلمان کورد پیوست و در این راستا برای خدمت به ملت و میهنش مجاهدت های بسیاری از خود نشان داد.

مجید همواره گوش به فرمان رهبر کبیر انقلاب اسلامی ایران حضرت امام راحل (ره) بود و برای مباره با ظلم و ستم سر از پای نمی‌شناخت، دوستان و آشنایان را به استقامت و مبارزه در برابر ظلم تشویق می کرد.

وی از مجاهدانی بود که همراه و همگام با شهیدان دکتر چمران، قاسم نصرالهی و ... با ضد انقلاب مبارزه و در امر وظایف محوله و پاکسازی شهرهای بانه، سقز و سردشت نقش مهمی ایفا کرد.

مجید از هیچ فعالیت و تلاشی در خصوص پاسداری از اسلام و انقلاب دریغ نورزید و بارها به عنوان فرمانده نظامی در خط مقدم جبهه جنگ تحمیلی بالاخص درگیری های مناطق سوق الجیشی روستاهای ساوان، تاژان، صدبار و كوه سرخ که نقطه صفر مرزی ایران و عراق در غرب شهرستان بانه است، ایفای نقش کرد.

در جبهه مبارزه با ضدانقلاب در روستای (تاژان) و (دونس) از توابع بخش (الوت) که فرماندهی تیم 60 نفره را بر عهده داشت به وسیله (آرپی جی) ضد انقلاب مجروح شد.

شهادت