به گزارش
نوید شاهد کردستان شهید
محمد بهروزی فرزنداحمدوگُلی اول فروردین ماه 1303 در روستای نوده کُهنه
از توابع شهرستان بانه پا به عرصه وجود نهاد. پدر و مادرش کشاورز بودند و از درآمد
ناچیز کشاورزی امرار معاش میکردند.
عوامل محرومیت از تحصیل علم
بی توجهی رژیم ستمشاهی گذشته به طبقات و اقشار
پایین جامعه و به ویژه روستاها در آن دوره و نیز ضعف قوۀ مالی و نبود امکانات
آموزشی، محمد را از یادگیری سواد، محروم ساخت. وی از همان دوران خردسالی به انجام
کارهای سخت در روستا پرداخت.
مشخصات فردی واخلاقی
سال 1340 با دختری پاک و عفیف از خانوادهای متدین
ازدواج کرد. محمد، انسانی مهربان و ساده بود که با شغل کارگری، خانوادهاش را
تأمین مینمود. خود روستایی بود و به خوبی مظلومیت و محرومیت روستایی را درک میکرد.
خیّر بود و از رفع مشکلات دیگران و نیز پیشرفت آنها خوشحال میشد.
نحوه شهادت
سرانجام در جریان
بمباران بساط آباد شهرستان بانه در تاریخ 23 مهرماه 1362 هدف اصابت ترکش بمب هواپیماهای
عراقی قرار گرفت و خون سرخش را نثار درخت پُرثمر انقلاب اسلامی نمود. پیکر مطهر
شهید محمد بهروزی در گلزار شهدای شهرستان بانه به خاک سپرده شد. از این شهید
والامقام یک فرزند پسر به یادگار باقی مانده است.
کمک به همسایه،خاطره ای خواندنی از شهید
فرزند شهید بهروزی نقل می کند: سال 1360 فرزند یکی از
همسایه های ما از درد و ناراحتی چشم رنج میبُرد، اما مدتها او را دکتر و
بیمارستان نبرده بودند، بینایی اش تهدید میشد. یک روز پدرم به خانه برگشت، با
مادرم صحبت کرد و گفت: امیدوارم خداوند مرا ببخشد.چطور دلیل بیمارستان نبردن پسر
همسایه را نفهمیده ام. پدر فهمیده بود که قضیه، مربوط به ضعف قوۀ مالی و فقر میشود.بالأخره چند بز و گوسفند را که داشتیم، فروخت و پول آن را تقدیم همسایه کرد تا
چشمان پسرشان را عمل جراحی کنند. آنها با اصرار و پافشاری پدرم قبول کردند. دو سال
بود فرزند آنها از درد چشمهایش در عذاب بود. بالأخره عمل شد و سلامتی اش را به
دست آورد. پدرم همیشه روی سجادۀ نماز برای سلامتی اش دعا میکرد. هیچوقت پدر را
تا این حد خوشحال و راضی ندیده بودم. شاید به خاطر همین کارهایش بود که خداوند او
را برگزید و سعادتمند ساخت.
از
خاطرات آقای عبدالخالق بهروزی- فرزند شهید