خرداد خونین بانه /نگاهی به زندگی دانش آموز شهید عبدالله خدری

شهید معظم ؛ عبدالله خدری

در خیابان ساحلی نزدیک پارک شهر سکونت داشتند.ششم فروردین سال 1353 در شهر بانه متولّد شد.پدرش نصرالله دریکی ازروستا های نزدیک شهربانه به نام« بنی رزان» (به معنی ریشه باغ انگور) به کشاورزی اشتغال داشت.

عبدالله با وجودی که ده سال سن داشت صبح زود به سر کار رفت،چون چند روزی بود که کلاس سوم ابتدائی را به پایان رسانده بود.با پسر عمویش « جلال» که دقیقاً هم سن وسال خودش بود قصد شرکت در مراسم راهپیمایی روز 15خردادراداشتندجمع زیادی از روحانیون ، معلمان، کسبه و... درکنار دانش آموزان در پارک شهرتجمع کرده بودند.عبدالله وجلال ازخانه بیرون آمدند،خواهرش «طلا» جلو در حیاط نشسته بودو از فاصله دوری سخنرانی امام جمعه فقید بانه را گوش می داد.طولی نکشید هواپیما های رژیم بعث عراق ناجوانمردانه مردم بی دفاع شهر را مورد حمله قرار دادند.چندین نقطه شهر مورد اصابت بمب قرار گرفت و پارک شهر را به خاک و خون کشیدند.جلال با اصابت اولین ترکش به شهادت رسید و عبدالله ترکش به پایش اصابت کرده بود و او را به نقطه نامعلومی توسط امداد گران انتقال داده بودند.طلا هم همانجا که نشسته بود زخمی شد.

پدر با دل نگران خود را به محل حادثه رساند و دید که دخترش طلا در کنار درب منزل با تنی مجروح بر روی زمین افتاده،او را به بیمارستان رسانید.کسی از عبدالله خبر نداشت.پزشکان توصیه کردند که طلا باید به مرکز درمانی مجهزی در تهران اعزام گردد.پدر به همراه طلا به تهران رفت و درمان او یک ماه به طول انجامید.

درروز حادثه عبدالله گم شده بود و بقیه اعضای خانواده به دنبال او می گشتند و پس از جستجو های زیاد پیکرش در بیمارستان سقز توسط مادر داغدارش شناسایی گردید.

پیکر پاکش سه روز بعد از شهادت در تاریخ 18/3/63 در قبرستان سلیمان بگ بانه به خاک سپرده شد.