تربیت یافته مکتب حضرت علی (ع) بود/ تاملی کوتاه بر زندگینامه شهید ذوقعلی رضایی
نوید شاهد کردستان:شهید ذوقعلی رضائی :
«کاروان شهیدان همچنان با پرچم برافراشته خود در پیشاپیش ما در حرکت است و ما با دیده گان حسرت بار ، مبهوت از این همه شور و اشتیاق بر اثر آن روانیم ، در این انظار و التهاب که نوبت ما کی فرا خواهد رسید؟ » امام خامنه ای
سی ام فروردین ماه 1349 برای اسماعیل و ماه تابان روز سرور وشادی بود آنها صاحب فرزندی شده بودند که می بایست در بزرگسالی عصای دستشان شود آنها با محبت امیرالمومنین علی (ع) او را ذوقعلی نهادند. امید آنکه فرزندشان در راه مکتب آن حضرت رشد و نمو یابد و همواره نام حضرت در میان خانواده و آشنایان بدرخشد و این بوده و هست سیره عملی شیعیان و محبان حضرت ، باری ذوقعلی همانند سایر کودکان بزودی دوران طفولیت و نوجوانی را در کنار خانواده رشد و نمو یافت ولی روح بزرگ ذوقعلی از همان دوران نوجوانی متوجه معلولیت دست پدر گرامیش بود . لذا از همان سنین با کشاورزی و حتی کارگری تلاش می کرد. یاور پدر باشد .
او
وظیفه شناسی بود و احساس مسئولیت در قبال پدر و کمک به اقتصاد خانواده ، نشانگر
روح متعالی و تربیت الهی این نوجوان مکتب حضرت امیرالمومنین علی علیه اسلام بود.
اما با رسیدن به سن جوانی وظیفه و تکلیف بزرگتری مقابل او قرار گرفت او باید تصمیم می گرفت آسایش و راحتی زندگی در کنار خانواده و یا لباس رزم پوشیدن و تحمل مرارت و سختیهای جنگ با دشمنان و مهاجمین به کشور مقدس جمهوری اسلامی ایران . خوشا بحال این جوان پاک سرشت که انتخاب صحیح و دقیقی را برای زندگی اش رقم زد او جهاد در راه خداوند متعال را انتخاب نمود و لباس رزم به تن نمود و به جبهه های نور علیه ظلمت شتافت. اما هیچ گاه کمک و یاری پدر را فراموش نکرد او در ایام مرخصی و مراجعت به منزل ، به کارگری می رفت . حاصل زحمتش را تقدیم پدر می کرد. پدرش به او می گفت : تو آمدی مرخصی ، به کارگری نرو . اما فرزند قبول نمی کرد و کارگری و کمک به پدر را افتخار می دانست سرانجام این فرزند گرانقدر مکتب امام خمینی (ره) در منطقه ماووت عراق در 26/10/1366 پرواز به ابدیت را آغاز نمود او با نثار خون پاکش در به ثمر رسیدن انقلاب اسلامی و حاکمیت نظام مقدس جمهوری اسلامی نقش سازنده خود را ایفاء نمود او در آخرین روز حیاتش تکبیر گویان به دشمن حمله می کرد و جلو می تاخت اما خمپاره دشمن او را آسمانی کرد و حتی پیکر پاکش را در همانجا رها ساخت و به کاروان شهدای مظلوم گمنام ملحق نمود.
