درد و رنج رزمندگان بومی/ شهيد احمد احمدزاده
شهید احمد احمد زاده
فرزند:
ابوالفتاح
ولادت
۵ ̷ ۵ ̷ ۱۳۲۰
محل ولادت:
روستای دره تفه سقز
شغل: بسیج
سپاه پاسداران
تاریخ شهادت: ۲۴ ̷ ۹ ̷ ۱۳۶۲
محل شهادت: پل دوآب سقز
نحوۀ شهادت: درگیری با
ضدانقلاب- اصابت گلوله
محل دفن:
گلزار شهدای سقز
سال ۱۳۲۰ در روستای دره تفه شهرستان سقز و در میان خانواده ای محروم و زحمتکش چشم به جهان گشود. پدرش و مادرش کشاورز بودند. در آن دوران خصوصا در روستا ها امکانات تحصیلی و آموزشی وجود نداشت بنابراین احمد نیز از آموختن سواد بهره ای نبرد و از همان کودکی به کار در روستا سپرد. سال ۱۳۵۳ ازدواج نمود که ثمرۀ آن چهار فرزند (سه پسر و یک دختر) می باشد. اشغال در شهرها و روستاهای کردستان توسط ضدانقلاب پس از پیروزی انقلاب اسلامی و همچنین ظلم و ستم آنان نسبت به مردم در منطقه باعث شد تا احمد نیز در صف هواداران نظام اسلامی قرار گیرد و در کنار سایر رزمندگان اسلام به مقابله با ضدانقلاب برخیزد. وی پس از شرکت در چندین عملیات پاکسازی سرانجام هدف اصابت گلوله قرار گرفت و به شهادت رسید.
درد و رنج رزمندگان بومی
هرچند هنگام شهادت پدرم سن و سالم کم بود اما موقعیت و وضعیت بحران در آن دوره را خوب به یاد دارم. پدرم بسیجی بود و درد و رنج پاسداران بومی چندین برابر رزمندگان غیر بومی بود. ضدانقلاب توسط عراق از هر نظرحمایت می شد و هر روز به ستون های نظامی و پایگاه های سپاه درمنطقه حمله می کردند. آن ها از پشت خنجر می زدند. درمیان مردم پنهان شده و ترور می کردند و از همه درد ناک تر خانواده های رزمندگان بومی را تهدید به مرگ کرده و به میان خانۀ آن ها نارنجک پرتاب می کردند. در این شرایط بحرانی بود که پدرم برای مقابله با ضدانقلاب مسلح شد و در این راه به شهادت رسید.
از خاطرات آقای محمود احمد زاده، فرزند شهید
