درويش پير/شهید معظم حسن کرمی
شهید معظم حسن کرمی
حسن، فرزند عبدلله و ستاره، مورخه سوم شهریور ماه سال یکهزارو سیصد و سی و یک، در شهرسنندج دیده به جهان گشود. پدرش معمار و مادرش خانه دار بود.
پس از طی دوران خردسالی و ورود به مدرسه، دوران تحصیلات ابتدایی نظام قدیم و همچنین دبیرستان را به اتمام رسانید و با اخذ مدرک تحصیلی دیپلم، به عنوان درجه دار در ارتش پذیرفته و در لشکر۸۴ سازماندهی گردید. سال ۱۳۵۵ تشکیل زندگی مشترک داد که ثمرۀ آن دو فرزند دختر و پسر است. با شروع تظاهرات و راهپیمایی های مردم مسلمان و انقلابی ایران بر علیه رژیم منحوس پهلوی، به فرمان رهبر کبیر انقلاب، حضرت امام خمینی (ره) پادگان محل خود را ترک نمود و به صفوف مردم پیوست و پس از پیروزی انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷مجددا به محل خدمت خود بازگشت. با شروع تجاوزات ارتش عراق به خاک میهن اسلامی در سال ۱۳۵۹ به جبه ه های نبرد حق علیه باطل شتاقت و در چندین عملیات نظامی بر علیه دشمن فعالانه شرکت نمود.
سرانجام در تاریخ ۹ ̷ ۵ ̷۱۳۶۱ در جبهه موسیان جنوب کشور بر اثر برخود با مین دشمن و اصابت ترکش، به شهادت رسید. پیکر مطهر استوار دوم شهید حسن کرمی طی انجام تشریفات نظامی و شرکت اقشار مختلف مردم تشییع و در آرامستان عمومی تپۀ شیخ محمد باقر سنندج به خاک سپرده شد.
درویش پیر...
سال ۱۳۵۵ که زندگیمان را شروع کردیم، پس از شش ماه به خرم آباد منتقل شدیم. با شروع جنگ تحمیلی ما را به سنندج آورد و در خانه های سازمانی پادگان ساکن شدیم و خودش به خرم آباد و خودش از آن جا به جبهه بازگشت. مدتی بعد در روزنامه خبر شهادت حسن را خواندیم. با نگرانی و عجله به خرم آباد رفتیم و به طور تصادفی در یکی از میادین شهر او را دیدیم که داخل ماشینی نشسته است. خودش تعریف کرد که در محاصرۀ نیرو های عراقی افتاده اند و لحضه به لحضه به آنها فشار آورده اند. هیچ امیدی نبوده است. درویش پیری که کلبه ای چوبی لب آب داشته به آنها کمک کرده و آن ها را از دید عراقی ها پنهان کرده است. فرمانده و همرزمانش چند روز منتظر آنها می مانند و تصور می کنند حسن و نیرو هایش شهید شده اند. ما بعدا با مقداری وسایل و پول نقد رفتیم این درویش را ببینیم. اما متاسفانه در جریان بمباران دشمن شهید شده بود. از خاطرات خانم مهین خسروی، همسر شهید
