مروري كوتاه در زندگي شهید محمود صالحی

از حقوق مظلومان دفاع می کرد و حامی افراد ضعیف بود و از جفا و ستم ،ستمکاران نفرت داشت.

زمانی که در اوج جوانی قرار داشت چندین بار در مقابل زورگویی های ارباب ده و دست نشانده های آنان ایستاد.زیر بار ظلم نمی رفت و یکبار که با پسر ارباب در مقام دفاع از یکی از اهالی روستا برخورد کرده بود او را مورد اذیت و آزار قرار دادند.[1]

از اینکه با پیروزی انقلاب اسلامی، مردم به حقوق خود دست یافته بودند خوشحال بود.سن و سال زیادی نداشت که پدرش صالح دار فانی را وداع گفت و طعم تلخ یتیمی را چشید و تحت سرپرستی مادرش گلناز الهی قرار گرفت.به خاطر محرومیت از نعمت پدر و فقر مالی از رفتن به مدرسه و تحصیل علم و دانش باز ماند و از زمانی که توانایی کار کردن را پیدا کرد در مزرعه به کار کشاورزی مشغول بود و بعد از اتمام کار با انجام کارهای سخت و طاقت فرسا دست و پنجه نرم می کرد.

مدت زیادی از ازدواجش با خانم نهیه عبادی نمی گذشت و با مهاجرت به شهر در منزل یکی از اقوام سکونت داشت که به عضویت پیشمرگان مسلمان کرد در آمد و برای رویارویی با گروهک های ضد انقلاب لباس رزم پوشید.

ده روز بیشتر از عضویتش در سپاه اسلام نمی گذشت که بر اثر بمباران هواپیماهای رژیم بعث عراق به درجه رفیع شهادت نایل آمد و درتاریخ شانزدهم خردادماه سال1363پیکرغرقه به خونش را درگلزارشهدای بانه به خاک سپردند.