آخرين خداحافظي شهيد سيروس زارعي از زبان خواهر

«خداحافظي»1

سيروس اوايل بهمن سال 1364 چند روزي براي مرخصي به قروه آمده بود، بعد از اتمام مرخصي قصد عزيمت دوباره به ديار دوستان را داشت. گويي كه وداع آخر بود و براي خداحافظي آمده است، حال عجيبي داشت در طول چند روز مرخصي نيز به شدت كار كرده بود و خيلي خسته شده بود، براي خداحافظي به منزل ما آمد، گفتم: سيروس جان! دلمان برايت تنگ مي شود. كي دوباره بر مي‌گردي؟ گفت: چند روز مانده به عيد نوروز مي‌آيم و به كامياران مي‌روم و خواهرم را با خودم به قروه مي‌آورم تا شب عيد همگي كنار هم باشيم.

روز بعد قبل از رفتن دوباره به منزل ما آمد، بچه‌ها را بوسيد و در كمال خوشرويي و ادب گفت: قول مي‌دهم كه در ايام عيد در كنار شما باشم، آري رفت ولي بعد از نه روز رداي سرخ شهادت را بر تن كرد و نزديكي‌هاي عيد برگشت و به قول و وعده‌اش وفا كرد اما با بدني خونين و پر و بالي شكسته.