مروري به زمدگي شهيد حسين حسيني پدرام
نويد شاهد كردستان:
شهيد حسين حسيني پدرام (1365ـ1336)
شهيد "حسين حسيني پدرام" فرزند"سلطان حسين و آهو" در روز پانزده فروردين سال 1336 در روستاي "جنت آباد" پا به جهان هستي نهاد. در اول نوجواني درگذشت پدر گراميش او را با آزمايش سخت مواجه ساخت و سرپرستي خانواده موجب ترك تحصيل وي شد. او شبانه‌روز كار مي‌كرد و با رنج و مشقت روزها را سپري مي‌كرد تا اين كه به خدمت مقدس سربازي فراخوانده شد و پس از اتمام خدمت ازدواج نمود و تشكيل خانواده داد. وي با اوج‌گيري انقلاب اسلامي به جمع انقلابيون پيوست. و در توزيع اعلاميه‌هاي ضد رژيم ستم‌شاهي نقش بسزايي داشت. پس از پيروزي انقلاب اسلامي به رهبري معمار بزرگ انقلاب امام خميني (ره) و با تشكيل سپاه پاسداران انقلاب اسلامي هدف خود را يافت. در سپاه قروه ثبت نام نمود و عاشقانه در پاكسازي مناطق كردستان از لوث عوامل استكبار نقش مهمي ايفا نمود. و در عمليات‌هاي منطق كردستان حماسه‌ها آفريد. وي بهنگام رزم از روحيه‌ي خوبي برخوردار بود تا اين كه در هنگام مرخصي در مورخه 15/11/65 بر اثر بمباران وحشيانه هواپيمايي رژيم عراق در شهرستان قروه به همراه همسر گراميش آيينه‌ي جان را به آب مطهر شهادت جلي بخشيد و چون پرنده‌اي سبكبال در آسمان بهشت به پرواز درآمد. مزار مطهر اين شهيد والامقام در گلزار شهداي "قزلجه كند" مي‌باشد.
حسين از نظر اخلاقي نمونه بود و رفتار انسان دوستانه‌اي با والدين و خانواده و مردم داشت و رفتار نيك وي زبانزد خاص و عام بود.
از شهيد حسيني پدرام چهار فرزند پسر و يك فرزند دختر به يادگار مانده است.
عشق حسيني
همرزم شهيد حسيني پدرام نقل مي‌كند كه يك روز با من تماس گرفت و گفت خواب ديده‌ام كه هواپيماهاي عراقي، خانه ما را بمباران كرده‌اند و همسرم شهيد شده مي‌خواهم به مرخصي بروم.
همرزمش مي‌گويد با هم به مرخصي آمديم، به منزل شهيد رفتيم، ولي زن و بچة او به روستا رفته بودند. فرداي آن روز شهيد به همراه همسرش به خانة ما آمدند و بعد سري هم به خانة خودشان زدند. كه در همين حين مورد اصابت بمب‌هاي جنايتكاران بعثي قرار مي‌گيرند وخود و همسرش با هم به لقاءالله پيوستند و از آنها 5 فرزند به يادگار باقي مي‌ماند.
