نگاهي به زندگي دانش آموز شهيد صلاح الدين بصيري

در همان روزهاي آغازين نهضت اسلامي به رهبري حضرت امام خميني (ره) زماني که امام (ره) مي فرمودند

يـاران من در گهواره اند در شهر سنندج ديده به جهان گشود شهريـور مـاه سال1342 بـا آمـدنش به جمـع خانواده همه را خوشحال کرد دوميـن فرزند ابـراهيم و آمنــــه بود خيلي زود ايــــام کودکي سپــري شد و مهر ماه سال 1349در يکي از مدارس شهر سنندج که در آن زمان 25 شهريور ناميده مي شد ثبت نام گرديد تحصيلات مرحله اول تعليمات عمومي را با موفقيت پشت سر نهاد و در سال 1354 به مقطع بالاتر راه پيدا کرد سه سال دوره راهنمايي را نيز در يکي از مدارس راهنمايي که بعد از انقلاب به مدرسه راهنمايي آيت الله طالقاني تغيير نام پيدا کرد به پايان رسانيد وضع مالي خانواده خيلي خوب نبود و او همچون خيلي از دانش آموزان آن زمان تابستان ها را کار مي کرد تا بتواند گوشه اي از نيازهاي زندگي را تأمين کند و بعدها در يک کارگاه مکانيکي مشغول به کار شد . پاييز سال 1357 دانش آموز دبيرستان بود و در هنرستان در رشته راه و ساختمان درس مي خواند که قيام مردمي شهرهاي ايران اسلامي در برگرفت و از هر کوي و برزني صداي مخالفت با رژيم شاه به گوش مي رسيد و حرکتهاي مردمي انسجام خاص پيدا کرده بود و معلم و دانش آموز در يک صف واحد به خيابانها مي آمدند و بر عليه حکومت شعار مي دادند .

صلاح الدين بصيري نيز از فعالان انقلابي بود که در همه راه پيمايي ها حضور پيدا مي کرد و در توزيع اعلاميه ها و شعارنويسي بر درو ديوار خانه هافعاليت مي کرد و به امام خميني (ره) بنيانگذار انقلاب اسلامي عشق مي ورزيد . او همواره عکس امام (ره) را همراه داشت و با تمام توان در مقابل مزدوران رژيم ايستادگي مي کرد و از مرگ هراسي نداشت .

مادرش تعريف مي کرد: چند روز قبل از شهادت وقتي او را از رفتن به تظاهرات نهي مي کرديم او در جواب من مي گفت من دوست دارم در اين راه ( مبارزه با رژيم پهلوي ) بـه شهادت برسم و سرانجام دي ماه همان سال روز پنجم ماه حين تظاهرات بر اثر اصابت گلوله در خيابان شهداي فعلي روبروي مسجد امين به شهادت رسيد در حالي که عکس امام (ره) را در جيب او پيدا کردند پيکر پاکش پس از تشييع مظلومانه در سن 15 سالگي در قبرستان تايله در دل خاک مأوا گرفت .