خاطره اي از دانش آموز شهيد هاشم جعفري

«بي قراري»1

بار دوم كه به ميدان مبارزة ايمان و كفر اعزام گرديد راهي سرزمين شهيدان گمنام «شلمچه» شد، انس و الفت عجيبي با اين دشت بي كران پيدا كرده بود، مدتها در آنجا بود، درس عشق مي‌خواند و مشق شهادت مي‌كرد.

چند روزي به مرخصي آمد، اما چون حاضرِ غايبي بود كه روحش در كربلاي جنوب در حال سير و سفر بود و تنها جسمش پيش ما بود، خيلي بي‌قراري مي‌كرد، تصور كرديم مشكلي دارد، از او سؤال كرديم گفت:

مشكلي وجود ندارد، غم دوري از شلمچه را نمي‌توانم بر خود هموار كنم لحظه شماري مي‌كنم كه مرخصي‌ام به پايان برسد و برگردم، گويي كه به او الهام شده بود كه عملياتي در پيش است و تو هم بايد در آن سهمي داشته باشي. چند روز پس از مراجعه، عمليات كربلاي 5 شروع شد و هاشم با شركت در اين عمليات مُهر جاودانگي را بر پيشاني خود حك نمود و خلعت زيباي شهادت پوشيد.