استواریکم شهید غلامرضا آیينی

تنها فرزند ذکور خانواده بود. در خانه‌ی محقر فرضعلی و ملک در سوم اردیبهشت ماه سال 1337 در شهر قروه پا به عرصه‌ی وجود نهاد. پدرش کارگر بود و با درآمد بسیار کمی که داشت زندگی را اداره می‌کرد و مادرش خانه‌دار بود در همان کودکی با فقر و تنگدستی آشنا شد و با رسیدن به سن شش سالگی برای یادگیری علم و دانش به مدرسه رفت و در زادگاهش تحصیلات دوره‌ی مقدماتی و راهنمایی را پشت سر گذاشت و با اخذ مدرک سوم راهنمایی به دلیل مشکلات مالی از ادامه‌ی تحصیل باز ماند. در سال 1354 با رسیدن به سن قانونی وارد ارتش شد و با پشت سر نهادن دوره‌های آموزشی با درجه‌ی گروهبان دومی و در رسته‌ی زرهی از مرکز آموزش درجه‌داری ترخیص گردید و پس از سازماندهی در لشکر 92 زرهی فعالیتش را در ارتش آغاز کرد. با گذشت یکسال خدمت در ارتش ازدواج نمود و به سنت نبوی (ص) لبیک گفت. با پیروزی انقلاب اسلامی به رهبری امام خمینی(ره) در صف مدافعین نظام و انقلاب قرار گرفت و عاشقانه به نظام اسلامی عشق می‌ورزید. در سال 1358 اولین فرزندش مهدی دیده به جهان گشود و با آغاز جنگ تحمیلی با وجود داشتن همسر و یک فرزند در همان روزهای آغازین جنگ به مصاف دشمن بعثی رفت و در مناطق مختلف عملیاتی جنوب کشور از جمله اهواز، آبادان، اندیمشک، هویزه، خرمشهر و.... حضور پیدا کرد، چون تنها فرزند ذکور خانواده بود به هنگام رفتن به جبهه همواره مادرش بی‌تابی می‌کرد و مانع رفتن او می‌شد. او مادر را دلداری می‌داد و می‌گفت: مادر جان ! خداوند حافظ و نگهبان همه‌ی ماست، اگر من و امثال من به جبهه نرویم، چه کسی باید از این مملکت در مقابل دشمن دفاع کند، این را بدان، کسی که در این شرایط به جبهه نرود،  مرد نیست و شهادت در راه خدا هم لیاقت می‌خواهد. می‌کوشید تا رضایت مادر را به دست آورد، یکسال از حضورش در جبهه می‌گذشت که دومین فرزندش مسعود در سال 1360 به جمع خانواده اضافه شد. سرانجام پس از ماه‌ها پاسداری از مرزهای میهن اسلامی و شرکت در چندین عملیات در منطقه‌ی عملیاتی بصره بر اثر اصابت ترکش موشک دشمن بعثی از ناحیه سر مجروح و پس از انتقال به تهران در بیمارستان به شهادت رسید و در بیست و دوم تیرماه سال 1361 روح بلندش به آسمان پرکشید و پیکر غرق به خونش را در زادگاهش قروه‌ی کردستان به خاک سپردند.

عملیات فتح المبین

...در عملیات فتح‌المبین به خاطر لیاقت و شایستگی و شجاعتی که از خود نشان داده بود، مورد تشویق قرار گرفت و ارتقای درجه پیدا کرد. تعداد زیادی عراقی در این عملیات به اسارت نیروهای خودی درآمده بودند، وقتی که بستگان از او در این باره سووال می‌کردند، می‌گفت: این پیروزی‌ها همه ناشی از عنایت خداوندی است ، توکل ما در جبهه در همه‌ی لحظات فقط به خداست و خدا هم بندگان خود را کمک می‌کند.

(سرکار خانم خوشقدم میمنت‌آبادی همسر شهید)