استوار یکم شهید محی‌الدین آذرپیرا

سومین فرزند خانواده بود. در شهر مرزی بانه به دنیا آمد. دوران کودکی‌اش در شهرهای بانه و سقز سپری شد. پدرش نعمت‌الله و مادرش حبیبه نام داشت. دوران کودکی را پشت سر نهاد. و برای یادگیری علم و دانش در یکی از دبستان‌های سنندج ثبت نام گردید. با اتمام تحصیلات مقطع ابتدایی نظام قدیم، به علت شرایط سخت زندگی تحصیل در دبیرستان را ناتمام رها کرد و با مدرک سیکل به استخدام ارتش درآمد. دوره‌‌ی آموزشی را با موفقیت در تهران پشت سر گذاشت و چون رتبه‌ی اول کسب کرده بود، به نزدیکترین شهربه محل زندگي خانواده که در آن ایام کرمانشاه بود، اعزام گردید. شش سال در کرمانشاه خدمت کرد، در همان سال‌ها در کنار خدمت، از ادامه‌ی تحصیل غافل نشد و موفق به اخذ مدرک دیپلم شد، پس از آن به لشکر 28 پیاده‌ی کردستان منتقل گردید. پس از بازگشت به شهر سنندج  ازدواج نمود که ثمره‌ی آن دو فرزند به نام‌های رضا و رضوان است.

در دوران خدمت در سنندج به علت فعالیت‌های انقلابی، همواره زیر نظر بود و چند بار توسط ساواک تحت تعقیب و بازجویی قرار گرفت و تصمیم به تبعید او گرفته شد که با اوج‌گیری تظاهرات مردمی بر علیه رژیم ستمشاهی موضوع تبعید او عملی نشد.

با پیروزی انقلاب اسلامی عاشقانه به دفاع ازانقلاب  پرداخت و بارها در راه پاسداری از انقلاب اسلامی و مبارزه با گروهک‌های ضد انقلاب تا مرز شهادت پیش رفت. او سرانجام پس از سی و دو سال زندگی با عزت در اردیبهشت ماه سال 1359 توسط گروهکهای ضدانقلاب دستگیر و پس از ده روز شکنجه و آزار در روز بیست و چهارم همان ماه مظلومانه در نزدیکی شهر سنندج در منطقه‌ای بنام «سنگ سیاه» توسط انسان نمایان ضد خلق به شهادت رسید و پیکر قطعه، قطعه‌اش، در قبرستان شیخ‌ سلام سنندج دفن گردید.

محبوب قلوب

همیشه در حال مطالعه بود، هر وقت فرصتی دست می‌داد به تلاوت قرآن مشغول می‌شد. در نمازهای جمعه و جماعت شرکت فعال داشت. و به اقامه نماز اول وقت بسیار مقید بود، هرگاه در بین دوستان از نظم و انضباط سخن به میان می‌آمد، همه به او اشاره می‌کردند. در احترام به مردم و اهل خانه سرآمد بود، مخصوصاً برای پدر و مادرش بسیار احترام قائل بود و به‌ خاطر ویژگی‌های خوب اخلاقی در بین مردم از محبوبیت بالایی برخوردار بود، زمانی که به شهادت رسید، حتی کسانی هم که با او همفکر نبودند، از شهادتش به دست گروهک‌های ضدانقلاب ناراحت بودند و اظهار تأسف می‌کردند.

(سرکار خانم هایده بیدارپور- همسر شهید)