شهید «غلامرضا سیاه کمری» دانشجوی ممتاز رشته فیزیک در دانشگاه تهران و پاسدار دلاور، با حضور فعال در جبهه‌های جنگ، همزمان به تحصیل و ایثار ادامه داد. او دوم مرداد 1367 در دالاهو بر اثر اصابت ترکشی به شهادت رسید و نامش به عنوان نمادی از فداکاری و تلاش در راه علم و وطن جاودانه شد.
«عباس جعفری»، می‌گوید: بسیار مقید به امور شرعی بود. همیشه با احتیاط با همه برخورد می‌کرد. به شدت دلبسته‌ی اهل بیت و بویژه حضرت فاطمه(س) بود. همیشه ما را از گناه حتی گناهان صغیره هم بر حذر می‌داشت.
نامه شهید«غلامرضا سیاه کمری»، در بخشی از وصیت‌نامه به یادگار مانده‌اش آورده است: قدر سپاه را بدانید، سپاه ودیعه الهی است که از دست شهیدان‌مان به امانت گرفته‌ایم.
مادر شهید «غلامرضا سیاه کمری» می گوید: آخرین باری که غلامرضا راهی جبهه می شود با خواهرش خداحافظی می کند و می گوید پیرو خط امام خمینی (ره) باشید و حتما سلام مرا به مادرم برسانید.
نوید شاهد - شهید «غلام رضا سیاه‌کمری» در فرازی از وصیت‌نامه خود می‌نویسد: جبهه‌ی ما جبهه‌ی اسلام است و با سرافرازی و غرور از بندگی خدا در جهان فریاد می‌زنیم که ما در مغزمان جز ادای تکلیف نمی‌پروریم و در بازوان‌مان جز نیروی خدا نمی‌بینیم و هرگز و حتی برای هر چند لحظه‌ای کوتاه هم، شکست و هزیمت را باور نکرده‌ایم.