دنیا مزرعه‌ای برای آخرت است

گزارش نوید شاهد مازندران، شهید « علی جان ابراهیمی» سیزدهم دی ما 1344، ، در شهرستان بابل به دنیا آمد. پدرش ابوالقاسم نام داشت. از سوی سپاه وارد جبهه شد و در تاریخ چهارم خرداد1367 ، در شلمچه بر اصابت جراحات وارده به بدن به شهادت رسید. مزار او در گلزارشهدای درویش عالم بازگیر کلاشهرستان بابل به خاک سپرده شد .

 فرازی از وصیت نامه شهید « علی جان ابراهیمی»

 برادران عزیزم! جبهه مدرسه ای است. که فرزندان انقلاب بایستی در آن درس چگونه زیستن و تقوا بیاموزند. پدران و مادران! نکند که مانع از رفتن فرزندانتان به جبهه شوید که در این مدت به غیر از اینکه مانع از رشد فرزندانتان شدید و در روز قیامت در پیشگاه رسول خدا و معصومین سرافکنده خواهید بود.

ای امت عزیز! شعار جنگ جنگ تا پیروزی را از گفتار به عمل تبدیل کنید. برادران و خواهرانم! دنیا مزرعه ای برای آخرت است و این لحظاتی که در آن به سر می بریم فرصتی است تا توشه لازم را برای سفر طولانی که همه در پیش داریم جمع آوری کرده و خود را مهیا ی مرگ می سازیم.

 برادران و خواهرانم! همچنان که مرگ به سوی من آمد خلاصه روزی می آید که نوبت یک یک شما شود. پس ای برادران و خواهرانم! خود را مهیای مرگ کنید و به حساب خود قبل از اینکه به حسابتان برسند، برسید و وابستگی خود را از دنیا کم کنید و تقوای الهی پیشه کنید که تنها راه سعادتمندی در دنیا وآخرت این است.

 ای مردمی که خود را با زد و بندهای دنیا مشغول کرده ایدو ای کسانی که از خویشتن غافل شده اید و ای کسانی که جز منافع خویش چیزی را طلب نمی کنید و ای کسانی که چشم طمع به انقلاب دوخته اید و انقلاب را فدای خود می کنید و ای کسانی که در راه شهیدان را در پیش گرفته اید و خود از آن آگاه نیستید و یا هستید از مرگ من و دیگران عبرت گیرید و خود را از لجنزار جدا سازید و فضایل اخلاقی کسب کنید و در رضایت خدا کوشا باشید که فردا دیر است و مرگ هیچ گاه به شما خبر نخواهد کرد که کی می آید. برادرانم و خواهران! من هدفم را شناختم واز روی جهل و نادانی کشته نشدم.

من که مسلمان بودم و اسلام عزیز را قبول کردم در این زمان احساس کردم که در خدمت اسلام برای رشد کردن احتیاج به خون دارد و من بر حسب وظیفه با خود گفتم که خون خود را زیر درخت اسلام بریزم شاید با رطوبت خونم یکی از خوشه های کوچک جوانه بزند و رشد کند تا فردای قیامت همه خوشه های کوچک اسلام مرا شفاعت کند و این راهم بدانید که خداوند با معتقدین به اسلام فقاهی است.

 پدر ومادر عزیزم! درود و سلام خدا بر شما دو بزرگواران که توانسته اید وظیفه بندگی خود را با همتتان در پیشگاه خداوند عزوجل انجام دهید. از خدا برای شما طلب آمرزش و مغفرت می کنم که مرا اینچنین تربیت کرده اید و مرا به خدا و انبیاء و ائمه معصومین و قرآن کریم آشنا کرده اید و هدفم را به من نشان داده اید. مادرم! راهی که من گام زده ام راهی بود که خدا مرا برای آن خلق کرده بود و تو در دامان پای خود مرا برای آن پرورش دادی و من با چشم باز و با افتخار برآن قدم بر داشتم و بر می دارم .

 هر چند می دانم که برایم زحمات زیادی کشیدید و چه غم و غصه هایی خوردیدو در هر صورت مرا بزرگ کردید ولی از تو می خواهم که مرا ببخشید از اینکه نتوانستم حق فرزندی را ادا کنم و برای من از خدا طلب مغفرت بنما.

 پدر و مادر! برادران و خواهرانم! لباس عزا را از تن بر کنید. غم وغصه ها را از خود دور کنید و گریه زاری نکنید که من راضی نیستم و صبر را پیشه خود کنید تا خدا اجر شما را زیاد کند و بدانید که فرزند دلبند شما با چهره ای شاد و خندان خدا را ملاقات خواهد کرد. پدر ومادر عزیزم! ای که در طول عمرم برایم راهنما بودید! اگر جسدم به دست شما نرسد هیچ ناراحتی به خود راه ندهید که جسد مشتی خاک بیش نیست و سزاوار نیست که آدم خود را برای مشتی خاک ناراحت کند و در این صورت اندوهی به خود راه ندهید که در روز محشر همدیگر را ملاقات خواهیم کرد. همسرم! تو بزرگتر از این هستی که من بخواهم وصیتی برای تو داشته باشم. من در مقابل درجه و عبادت تو شرمنده ام مرا می بخشید که نتوانستم در ظاهر یک زندگی خوبی برای تو داشته باشم .

 اما در باطن بهترین زندگی را داشتیم زیرا زندگی را که خدا بپسندد بهترین زندگی هاست. همسرم! در تربیت فرزندانم کوشا باش و آنها را خداپسندانه تربیت کن تا بتوانند باهمت خودشان ادامه دهنده هدفم باشند.دخترانم! اگر از کوچکی شما را تنها گذاشتم و رفتم اسلام در خطر بوده است. برای دفاع از اسلام رفتم و از شما می خواهم که مرا به رقیه امام (ع) ببخشید و هدفم را دنبال کنید.

انتهای پیام/