توصیه معلم شهید به شاگردانش: آینده انقلاب بر دوش شماست
به گزارش نوید شاهد تهران بزرگ، شهید «مهدی فرید طالب نیا» ۱۲ بهمن ۱۳۳۹، در تهران چشم به جهان گشود. پدرش محمد، بازنشسته بود و مادرش، رباب نام داشت. تا پایان دوره متوسطه در رشته ریاضی درس خواند و سپس دانشگاه قبول شد. نماینده دانشجویان و دبیر ریاضی و رییس گروه ریاضی آموزش و پرورش بود. دانش آموزان بسیاری جذب کلاس‌های اسلام شناسی او شدند. این دانشجوی پاسدار به علت مخالفت سپاه پاسداران با اعزامش به جبهه بدلیل مسئولیت راهبردی اش در سپاه از طریق بسیج راهی میدان نبرد شد.
۲۰ اردیبهشت ۱۳۶۱، در شلمچه به هنگام شناسایی در خاک عراق بر اثر اصابت گلوله به سر شهید شد. مزار او درقطعه ۲۶ گلزار شهدای بهشت زهرای تهران واقع است.
در وصیت نامه این شهید آمده است:
بسم الله الرحمن الرحیم و بسم رب الشهدا والصدیقین
ان الله اشترى من المومنین انفسهم و اموالهم بان لهم یقاتلون فى سبیل الله فیقتلون وعدا علیه حقا فى التورات و الانجیل و القران ومن اوفى بعهده من الله فستبشرو ببیعکم الذى بایعتم و به و ذلک هو الفوز العظیم. (۱۱۱ - توبه)
جهاد، در رحمت الهى است، که تنها بر روى بندگان ویژه خداوند بازمی شود، پیراهن سربازى زرهى آهنین است که دست فداکار و غیرت آن را بر اندام جوانمردان خونگرم و فعال می‌پوشاند. این جامعه فاخر درزندگى لباس شرافت و پس ازمرگ حریر بهشت خواهد بود. آرى گلگون کفنان یعنى آنهایى که در راه دین و عدالت به خون گلوى خود رنگین شده‌اند. در این جهان جز نام و افتخار نخواهند داشت و در آن جهان جز در بهشت برین خانه نخواهند کرد.
من شب و روز شما را به جهاد و مبارزه دعوت میکنم و پیوسته نغمه جانبازى و فداکارى را در گوشهاى سنگین شما می نوازم ولى افسوس که دم گرم من درآهن سرد شما اثر نمی کند.
هم اکنون گفتار خود را یکباردیگر تکرار مى‌نمایم باشد که خون افسرده و سرد درشریانتان به جریان افتاده و از حقوق و حیات خود دفاع کنید باید بگویم ذلیل‌ترین اقوام جهان، مردمى هستند که کوچه‌هاى شهرشان میدان تاخت و تاز بیگانگان قرار گیرد.
به امام بگوئید که ما حفظ استقلال و ناموس انقلاب اسلامی مان را بخاطر سرهاى نترس و بى باک خود حفظ خواهیم کرد به امام بگوئید که ما تشنگان که به دنبال آب زلال شهادت مى‌رویم سیراب باز نخواهیم گشت. ما هم این سخن امیرالمؤمنین حضرت على (ع) را که مظلومترین امام مان است با تمام جان و دل فریاد مى‌زنیم که چنین فرمود: «قسم به آنکسى که جان پسر ابوطالب مقدور اراده اوست، هزار مرتبه در میدان پیکار به خاک و خون غلطیدن از مردنى که بر روى بستر بگیرد و ویژه پیرزنان باشد گوارا و شیرین‌تر است.»
هم اکنون اینها، این آشوب طلبان بى سروسامان، این نا نجیب هاى کافر و مشرک و منافق به منظور اعاده فتنه‌ها و استقرار ظلم و ستم به دورهم گرد آمده‌اند و می‌خواهند که دوباره فرعونى آفریده و در پیرامونش به کردار ناشایست و اعمال جابرانه خویش ادامه دهند. می‌خواهند دیو خودسرى و استبداد را که اکنون آواره وطن است بار دیگر به وطن خویش دعوت دهند. می‌خواهند میزان ظلم و تعدى را درست به حد نصاب و کمال برسانند.
ولى کور خوانده‌اند تا ما و امثال ما هستند نخواهند گذاشت که به این مقصود شوم خویش برسند. مگر ما نبوده‌ایم که می‌گفتیم که کاش ما در کربلا در زمان امام حسین بودیم و به نداى «هل من ناصر ینصرنى» او پاسخ می‌دادیم خوب حالا وقتش رسیده است مگر هرزمینى کربلا و هر روزى عاشورا نیست. تا به کى می‌ماندم و رفتن برادرهایم داود مجیدی ها، مهدى رجب بیگى‌ها و على نامور‌ها را می‌دیدم. آرى یاران، زمان رفتن من هم فرا رسیده و بخدا قسم این رفتن بسوى رستگارى است. من الان یاران را می‌بینم که منتظرمن هستند و مرا مى خوانند. آرى لحظه پرواز فرا رسیده است. پرواز بسوى یاران، پرواز بسوى معشوق.
به شاگردانم بگوئید که هرگز از یاد خدا غافل نشوند وکلاس را تعطیل نکنند، آخر بار آینده انقلاب بدوش آنهاست و براى اینکار باید هر چه که می‌توانند از نظر عقیدتى خود را آماده کنند و به همه وصیت مى‌کنم که در همه کار‌ها به یاد خدا باشند خدا را فراموش نکنند؛ و به ائمه اطهار متوسل شوند که هر چه داریم از آنهاست. امام را فراموش نکنند و شعار خدایا، خدایا تا انقلاب مهدى را هرگز فراموش نکنند که انشاء الله تحقق پیدا کند.
والسلام
مهدى فرید طالب نیا
