تحمل درد برای رضای خدا/ خاطراتی از پاسدار شهید پرویز رحمانی
نوید شاهد کردستان:پاسدار شهید
پرویز رحمانی
آنشب میان عاشق شوری دگر بود از اتفاق تازه ای دل با خبربود
مرغان عاشق زین قفس پرواز کردند پرواز را تا بیکران آغاز کردند
شهید پرویز رحمانی فرزند صحبت الله و قدمخیر در دهمین روز آذر ماه 1344در دامان خانواده ای متدین از احکام نورانی اسلامی در روستای داش بلاغ قروه پا به عرصه گیتی گذاشت. پرویز پس از پشت سر گذاردن طفولیت راهی مدرسه علم و دانش گردید و با استعدادی که داشت مقاطع ابتدایی ، راهنمایی و دبیرستان را با موفقیت به پایان رساند. پرویز با توجه به شرارتها و تجاوز گروهکهای وابسته به استکبار جهانی و شروع جنگ تحمیلی با آگاهی و عشق وافر به عضویت رسمی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی درآمد و به جمع سبزپوشان دلاور اسلام پیوست و مدتهای مدید به مبارزه و مجاهدت با دشمنان اسلام و قرآن پرداخت و در راستای اهداف و آرمانهای انقلاب از هیچ کوششی فروگذار نکرد . قدوم راسخ این فرزند برومند امام راحل ره در جای جای منطقه کردستان در اذهان هم رزمانش تداعی می کند. شهید رحمانی می گفت انقلاب و امام خمینی ره را از صمیم قلب دوست داشته باشید و به سخنرانیهای امام (ره) گوش فرا دهید و آنرا سرلوحه کارهای خود قرار دهید.
همرزم شهید نقل می کند « دیدم در زیر نور چراغ ترکش های ریزی که در زیر پوست بدنش بود و اکثر این ترکش ها باعث عفونت سطحی پوست بدنش شده بود را با سنجاق خارج می کرد گو اینکه درد ناشی از آن را برای خدای متعال تحمل می کرد و به روی خود نمی آورد. »
همرزم دیگرش (آقای احمدی باقری) می گوید : « در روز رحلت حضرت امام خمینی (ره) همین که رادیو صدای انالله و انا الیه راجعون سرداد شهید رحمانی از طبقه دوم ساختمان خود را به زیر انداخت و مجلس رحلت حضرت امام (ره) را شور خاصی بخشیده بود بطوریکه همه تعجب می کردند سرانجام او با علاقه ای که حضرت امام ره داشت در روز رحلت آن حضرت نیز به شهادت رسید».
شهید رحمانی انسانی خوش خلق و با عاطفه بود و همیشه افراد را به نماز و احیای دین سفارش می کرد.
این پاسدار انقلاب و رهبری پس از سالها مجاهدت در راه تحقق اهداف اسلام ناب محمدی (ص) در چهاردهمین روز خرداد 1369 در محور سقز- سنندج به درجه رفیع شهادت مفتخر گردید و مدال عند ربهم یرزقون را به گردن آویخت. مدفن پاک این شهید سرافراز در گلزار شهدای عزیز قروه ، زیارتگاه عاشقان راه اوست. از شهید رحمانی یک فرزند پسر به یادگار مانده است.
