آرزوی بزرگش زیارت قبر امام حسین (ع) بود/ گذری کوتاه بر زندگینامه سرباز رشید اسلام شهید فیروز ابراهیمی

شهید والا مقام فیروز ابراهیمی در پنجمین روز از فروردین ماه سال یکهزار و سیصد و چهل و چهار در روستای میدان مظفر خان از توابع شهرستان بیجار در خانواده‌ای متدین چشم به جهان گشود. پدرش ابوالفضل و مادرش شیرین نام داشت. پس از پشت سر گذراندن دوران طفولیت پا به مدرسه گذاشت و با عشق و علاقۀ بسیار به تحصیل مشغول شد. او با موفقیت دوران ابتدایی را پشت سر گذاشت و رویای رفتن به مدرسۀ راهنمایی را در سر داشت. اما شرایط خانواده این امکان را از او گرفت و به اجبار از همان کودکی به کار کشاورزی مشغول شد.

در زمان پیروزی انقلاب اسلامی نوجوانی پانزده ساله بود که تازه به سن تکلیف رسیده بود. به دنبال نماز خواندن و روزه گرفتن، پیروی از امام خمینی (ره) را هم تکلیف خود می‌دانست و با علاقۀ بسیار زیادی که به ایشان داشت خانواده را هم به پیروی از ایشان توصیه می‌کرد. دل و جان او به محبت اهل بیت پیوند خورده بود چنانکه زیارت قبر امام حسین (ع) آرزوی بزرگش به شمار می‌فت. اما آرزویی که در میان دشمن از خدا بی خبر دست نیافتنی به نظر می‌رسید.

با شروع جنگ و تحرکات ضدانقلاب در مرزهای ایران، سنندج بیش از همیشه صحنۀ درگیری نیروهای اسلام با سپاه کفر شده بود. فیروز درسن هجده سالگی به سربازی فراخوانده شد و به عنوان بیسیم چی به خدمت مشغول شد.

سرانجام در تاریخ دوم فروردین ماه سال یکهزار و سیصد و شصت و دو درگیری با نیروهای ضدانقلاب که در جادۀ سنندج - بیجار رخ داد بر اثر اصابت تیر به سر و اعضای بدن به مقام رفیع شهادت رسید و به مهمانی سید و سالار شهیدان حضرت امام حسین (ع) شتافت. پیکر پاکش در روستای میدان مظفرخان به خاک سپرده شده است.