خواب بعد از شهادت پسرم / شهيد سيد غلامحسين حسيني

شهید سید غلامحسین حسینی

فرزند: سید محی الدین                                              ولادت: ۲ ̷ ۴ ̷۱۳۴۷                                                     محل ولادت: روستای حلوان سنندج                                 شغل: پاسدار وظیفه                                                  تاریخ شهادت: ۱۵ ̷ ۹ ̷ ۱۳۶۷                                          محل شهادت: روستای تنگی سر                                  نحوۀ شهادت: بی احتیاطی نیروی خودی- اصابت گلوله       محل دفن: روستای حلوان سنندج                                

خواب بعد از شهادت پسرم

پسرم غلامحسین در کارهای سخت روستا خیلی کمک حال من و پدرش بود. خیلی از او راضی و خوشنود بودیم. با وجود درد پای شدیدی که داشت در سنندج در یک نانوای کار می کرد. به او گفتم : حتما خدمت سربازی ات را انجام بده که به امید خدا سرو سامان بگیری. حرفم را گوش کرد. سربازی اش را در سپاه پاسداران شروع کرد. در روستای تنگی سر به شهادت رسید. وقتی پیکرمطهرش را آوردند و دفن کردند، من با اندوه وگریه و زاری خودم را روی خاک مزارش انداختم و گریستم. همان شب به خوابم آمد. نورانی و خوشحال بود، گفت مادر جان اینقدر گریه نکن. وقتی خودت را روی قبرم انداختی، حس کردم و اذیت شدم. از آن به بعد فقط به سراغ لباس و وسایلش می روم آن را می بوسم و می بویم و برایش خیرات می کنم.

از خاطرات خانم حبیبه شیخی، مادر شهید