تاملي در زندگي و خاطرات شهيد محمد مهدي طالبي
نويد شاهد كردستان:محمد مهدي فرزند كرمعلي ومريم در سريش آباد متولد شد، تا اول دبيرستان در زادگاهش تحصيل كرد سپس به استخدام ادارة اطلاعات كردستان در آمد واز آن طريق در صحنه‌ي دفاع مقدس حضور عاشقانه يافت. مهدي پس از سالها تلاش در راستاي تحقق آرمان‌هاي مقدس انقلاب اسلامي، درمورخ 27/10/66 در حين انجام وظيفه وبراثر تصادف در حوالي روستاي گنجي قروه مجروح وبه بيمارستان مباشركاشاني همدان منتقل شد در بيمارستان روح منورش به سوي ملكوت اعلي پركشيد ودرجوار شهيدان مأوا گزيد. مزار پاكش در گلزار شهداي گرانقدر سريش آباد قرار دارد. از مهدي 4 فرزند دختر به يادگار باقي مانده است.
مهدي هرسال وصيت نامه اش را تجديد مي‌كرد، اخلاق بسيار خوبي داشت، هر وقت حقوق مي گرفت هزارتومان از آن‌را جدا مي كرد ومي‌گفت:
«مي‌خواهم با اين هزار تومان، كرايه‌ي كساني را بپردازم كه مي‌خواهند به نماز جمعة قروه بروند».
يك روز كه عمويم بعد از عملياتي به منزل برگشته بود، به طورناگهاني وارد منزلشان شدم ودر لحظة ورود با صحنه‌اي روحاني روبرو گشتم، ديدم كه ايشان در گوشة اتاقي با پروردگار خويش خلوت كرده وقطرات لرزان اشك بر گونه هايش جاري است، فراموش نمي كنم كه ايشان اين جمله را تكرار مي‌كرد«خدايا چرا نعمت عظيم شهادت را نصيب ما نمي‌كني»؟
شهيد طالبي، با قوة جاذبة كه داشت اكثر جوانان را به ورزش تشويق مي كرد. در ميان بچه هائي كه براي ورزش مي‌آمدند عده‌اي بضاعت مالي چنداني نداشتند وهزينة لازم براي تهيه كفش ورزشي مناسب را نداشتند، شهيد از حقوق شخصي خويش براي آنها كفش ورزشي خريده، توسط شخص ديگري به عنوان هديه به آنها تقديم كرده بود.
دوست و همرزم محمد مهدي روايت كرده است:
در نا آرامي‌هاي داخلي كردستان، از اقامت يكي از ضدانقلابيون جنايتكارمشهوردر روستايي اطلاع يافتيم، من همراه با چند نفر از جمله شهيد طالبي به آن روستا رفتيم و او را دستگير كرديم اهالي روستا از اين مسأله اظهار خوشحالي كردند وشهيد طالبي هم از آن موقعيت استفاده كرد وبا طبع شوخي كه داشت بر شادي مردم افزود وتا صبح براي آنها صحبت كرد وبا اين روش، اخلاص وشجاعت بچه هاي سپاه را به نمايش گذاشت.
