رفیق نیمه راه نبود
به گزارش نوید شاهد کردستان:جهادگر شهيد، رفيق كوهي سال 1343 در خانوادهاي كشاورز از تبار رنج ديدگان
روزگار در روستاي دره تفي از توابع شهرستان مريوان ديده
به جهان گشود و از همان بدو ورود به اين دنياي هزار چهره با رنج و زحمت كار كردن
وجدال زندگي و مرگ در آن منطقه ي محروم مرزي آشنا شد و در همان وضعيت پاي به مدرسه
گذاشت تا با هدايت چراغ علم و دانش بهتر بتواند از كوره راههاي فقر و محروميت
عبور كند و به سر منزل مقصود رهنمون شود.رفيق هنوز بيشتر از يك سال از تجربه ي مدرسه رفتن را پشت سرنگذاشته بود كه روزگار بناي نامهرباني با او را گذاشت و دستان نامهربان اجل، سبزي حيات زندگي را از او گرفت و با مرگ مادرش خزان زندگي را در ابتداي جواني تجربه كرد. اين حادثه ي دردناك تأثيرات سختی بر رفيق گذاشت و انگيزه ی ادامه ي تحصيل را از او سلب كرد و عليرغم توجهات خاص پدرش، رفيق پس از اتمام مقطع ابتدايي براي هميشه با درس و مدرسه و كتاب وداع گفت و وارد بازار كار شد و در كنار خانواده به كشاورزي و دامداري پرداخت.
موهبت الهی
او زماني كه به سن جواني رسيد، ملكاتي در وجودش ظهور و بروز پيدا كرد كه وجه مميزه ي او از همسالانش شد و به تعبيري از نظر عقلي سالها جلوتر از همسن و سالهاي خود بود و همه آن را موهبتي الهي ميدانستند كه خداوند در وجود اين جوان به وديعت نهاده است.
سادگي، پاكي و بي آلايشي هميشه رفيق و همراه رفيق بود و اين ويژگيها از او چهرهاي برتر ساخته بود كه بسيار براي مردم قابل احترام بود و با اينكه جوان بود، اما هميشه در برخورد با مسايل فكر و انديشه ي پيران را به كار ميبرد.
مبارزه با ضد انقلاب
در جريان حوادث كردستان، در آن شرايط بسيار سخت وحاكميت ديكتاتوري گروهكي، بدون محابا به مخالفت با عناصر ضد انقلاب برخاست و آنان را به عنوان به يغما برندگان نقد باورهاي مردم معرفی ومورد خطاب قرار داد و عليرغم تهديدات فراوان، هيچگاه از بيان معتقداتش يأس و نااميدي و ترس را به خود راه نداد و چون مرد در سنگر دفاع از انقلاب اسلامي ايستاد و با استعانت از ياري حضرت حق به پيش رفت.
جهاد سازندگی
رفيق، در سال 1360 وارد جهادسازندگي شد و با حضور و مشاركت جدي در توسعه ي عمراني منطقه، چون خاري در چشم بدخواهان مردم خلید و به طور شبانه روزي فعاليت و تلاش خود را در راه آباداني و سازندگي منطقه آغاز كرد.
اسیر شد
عناصر ضد انقلاب كه موجوديت خود را در ويراني منطقه ميديدند، با تلاشهاي اين شهيد گرانقدر به مخالفت جدي برخاستند و سعي كردند با تهديد و حتي تطميع او را از مسيري كه در پيش گرفته بود منصرف نمايند، اما او رفيق نيمه راه نبود و بايد سند حقانيت دفاع از انقلاب اسلامي را با خون خود به ثبت ميرسانيد، لذا كماكان به تلاشهايش ادامه داد تا اينكه دشمنان آزادي و آزادگي در روز هشتم مرداد ماه سال 1363 او را به اسارت درآوردند، رفيق پس از تحمل سختترين شكنجه ها و غير انساني ترين برخوردها از طرف ضد انقلاب توسط آنان اعدام گرديد و خون پاكش بر خاك ديارش نقش آزادگي و مردانگي را به تصوير كشيد، او ايستاده جان داد تا داغ برخاك افتادن را بر قلب سياه دشمن بنشاند.
