برای نجات دوستان به اوج قله شهادت رسید/ خاطراتی از پاسدار وظیفه شهید سعدی رحمانی

شهید مظعم سعدی رحمانی

فرزند: محمود

ولادت: ۳ ̷ ۲ ̷ ۱۳۴۳

محل ولادت: روستای اورامان تخت مریوان

شغل: پاسدار وظیفه

تاریخ شهادت: ۱۲ ̷ ۴ ̷ ۱۳۶۴

محل شهادت: روستای دزلی مریوان

نحوۀ شهادت: درگیری با ضدانقلاب و واصابت گلوله

محل دفن: روستای اورامان تخت مریوان

شهید سعدی رحمانی، فرزند محمود و رابعه در طبیعت زیبا و کوهستانی روستای اورامان تخت مریوان به دنیا آمد. پدر ومادرش از طریق باغداری و دامداری هزینه های سادۀ زندگی خود را تأمین می کردند.سعدی تا پایان دورۀ ابتدایی درس خواند. سپس ترک تحصیل نمود تا در کار و زحمت روستا به کمک خانواده اش بشتابد.

حضور احزاب و گروهکهای ضدانقلاب در اکثر نقاط کردستان و به ویژه روستا ها و برافروختن آتش جنگ و خونریزی توسط آنان، سعدی را برآن داشت تا برای مقابله و پاکسازی منطقه از لوث وجود ضدانقلاب، به عنوان پاسدار وظیفه به سپاه پاسداران بپیوندد. وی در عملیات های نظامی و درگیری های متعددی شرکت نمود و سرانجام در درگیری با عوامل استکبار هدف اصابت گلوله قرار گرفت و به شهادت رسید.

برای نجات دوستان به  اوج قله شهادت رسید

آن سال اوج درگیری ها با ضدانقلاب بود. هرلحظه صدای شلیک گلوله و انفجار! تیرماه بود بود و برادرم سعدی در حال خدمت سربازی. اما چند روزی بود که ضدانقلاب به پایگاه حمله و آنجا را محاصره کرده است. کسی ندید و نفهمید که سعدی چطوری لباس هایش را پوشید. دیدم که سعدی بند و حمایل بست و آماده همرزم و دوستش را صدا زد. همرزمش هم ولایتی خودمان بود که با سعدی مرخصی گرفته بودند. پرسیدم کجا می روی؟ تو مگر مرخصی نداری؟ سعدی گفت : حالا وقت این حرف ها نیست. بچه های پایگاه محاصره شده اند و باید سریع به کمک برویم و گرنه قتل عام می شوند. ماشین تویوتای سپاه که تیربار روی آن نصب بود. براه افتاد سعدی و دوستش پشت تیربار بودند. یک ساعت نگذشته بود که خبر آوردند برویم و پیکر همرزم و دوست سعدی را به روستا بیاوریم. خیلی ناراحت بودیم. چند نفر تابوت را برداشتیم و رفتیم. ما دنبال پیکر مطهر دوست سعدی بودیم. اما خبر نداشتیم که در واقع برادرم سعدی شهید شده بود.

از خاطرات آقای احمد رحمانی، برادر شهید