تاملي بر زندگينامه شهيد مجتبي رجب پور/ عاشق شهادت بود
شهید معظم مجتبی رجب پور در
اول دی ماه سال یکهزار و سیصد و پنجاه و شش در شهر توپ آغاج از توابع شهرستان بیجار در خانواده‌ای
متدین چشم به جهان گشود و در دامن پاک مادر و آغوش گرم پدر پرورش یافت. پدرش عابدین
و مادرش سونه نام داشت.
در مهر ماه سال یکهزار و سیصد و شصت و چهار با و جود فقر و
نداری خانواده پا به عرصه‌ی علم و دانش گذاشت. مجتبی بسیار باهوش و درس خوان بود
و در دوران ابتدایی همواره شاگرد ممتاز کلاس می‌شد.
بعد از دوره‌ی ابتدایی وارد دوره‌ی راهنمایی شد. همیشه بعد از بازگشت از مدرسه با دوستانش به مسجد روستا می‌رفتند و نماز را به جماعت می خواندند. بعد از انجام تکالیف مدرسه در کار به پدرش کمک می‌کرد. گاهی هم در محله با دوستانش بازی می‌کردند
شهید انسانی شوخ طبع و با دیگران به مهربانی رفتار می نمود . سه ماه از سال دوم راهنمایی می‌گذشت و او با تمام وجود درس می‌خواند. اما پدر بسیار پیر و رنجور شده بود و دیگر ناتوان از تأمین مخارج خانواده بود.
مجتبی تصمیم گرفت برای کمک به خانواده درس را کنار بگذارد. همان زمان با تعدادی از جوانان بیکار روستا به تهران رفت. در آن شلوغی کار به سختی پیدا می شد و به ناچار در یک نانوایی به کارگری مشغول شد. چند سال به همین منوال گذشت تا اینکه به خدمت سربازی فراخوانده شد. در هجدهم دی ماه سال یکهزار و سیصد وشصت و پنج به همراه تعدادی از جوانان روستا به خدمت مقدس سربازی اعزام شد. سه ماه آموزشی را در پادگان نظامی خرم آباد گذراند و در تقسیم نفرات به تبریز اعزام و به لشگر 21 حمزه ملحق شد.
از آنجا داوطلبانه به منطقه مرزی دهلران اعزام شد و مشغول انجام وظیفه شد. تا اینکه برای اولین مرخصی به روستا برگشت.
یازده ماه اول را در ارتش مدافع مرزی خدمت نمود و در آذر ماه ، بیست و دو روز مرخصی گرفت. بیست روز را در تهران کار کرد و دو روز باقی مانده را به روستا برگشت. شب پایانی را در خانه‌ی دوست دوران تحصیلش گذراند. آنها تا صبح با هم حرف زدند. تا صحبت از شهید و شهادت پیش آمد. مجتبی گفت: من هم دوست داشتم در سالهای جنگ تحمیلی مثل رزمندگان فداکار جنگ می کردم. مجتبی عاشق شهادت بود. ساعت پنج صبح به سمت ترمینال رفت اما برف جاده ها را بسته بود و او بعد از یک روز غیبت در بیست و نهم آذر از بیجار راه افتاد و بعد از دو روز به محل خدمت خود برگشت.
بالاخره در هفدهم دی ماه سال یکهزار و سیصد و هفتاد و شش در حین خدمت به شهادت رسید. پیکر پاکش در زادگاهش شهر توپ آغاج به خاک سپرده شد.
