خاطره
پنجشنبه, ۰۱ آذر ۱۳۹۷ ساعت ۱۷:۲۱
چند روزی از بازگشتن همسرم به سر خدمت گذشته بود. یک شب بارانی در خانه خوابیده بودم که خواب دیدم همسرم آمد و دست هایش را به من نشان داد. دست هایش خونین بود...
نويد شاهد كردستان:

شهید معظم کمال روتوندی

فرزند:محمد                                                                                              ولادت:۱ ̷ ۱ ̷ ۱۳۴۱                                                                                              محل ولادت: روستای تودار روته سنندج                                                                  شغل:پاسدار وظيفه                                                                                         تاریخ شهادت: ۲۸ ̷ ۸ ̷ ۱۳۶۶                                                                               
محل شهادت: پایگاه روستای هانی گلان سنندج                                                     نحوۀ شهادت: اصابت  گلوله                                                                              
  محل دفن: روستای عیسی آباد سنندج                                                                                                                        
                                                                                                                                                                             

                    

اولین روز از فصل بهار و همراه با شکوفایی طبیعت زیبا وکوهستانی روستای تودار روته سنندج دیده به جهان گشود. پدر و مادرش محمد و صبیحه کشاورز بودند و از این طریق هزینه های زندگی سادۀ خود را تأمین می کردند. وی در حد خواندن و نوشتن سواد آموخت و پس از آن ترک تحصیل کرد تا با کارکردن کمک حال خانواده باشد. درحرفه ي جوشکاری استاد کار بود.

سال ۱۳۶۲ ازدواج کرد و صاحب فرزندی پسر شد. به عنوان پاسدار وظیفه در حال انجام خدمت سربازی بود که آبان ماه ۱۳۶۶ در روستای هانی گلان سنندج  به درجه رفيع  شهادت رسید.

دست هایش خونین بود

همسرم شهید کمال روتوندی سرباز پاسدار بود. آن سال ها کردستان و خصوصا روستاها محل تردد و تجمع ضدانقلاب و بسیار نا امن بود. بار آخری که همسرم به مرخصی آمد، بیشتر با تنها فرزندمان بازی می کرد و مرتب توصیه می کرد که ضمن مراقبت از خودم مواظب فرزندمان هم باشم. رفتارش انگار فرق کرده بود. چند روزی از بازگشتن همسرم به سر خدمت گذشته بود. یک شب بارانی در خانه خوابیده بودم که خواب دیدم همسرم آمد و دست هایش را به من نشان داد. دست هایش خونین بود. ناگهان جیغ زدم و از خواب پریدم. همزمان با از خواب پریدن من صدای رعد وبرق شدیدی در همه جا پیچید. از ترس شروع به گریه کردم و گفتم خدایا خودت همسرم را حفظ کن. روز بعد خبر شهادتش را آوردند.

از خاطرات خانم گل سیف ملایی، همسر شهید


برچسب ها
نام:
ایمیل:
* نظر:
مطالب برگزیده استان ها
عکس
تازه های نشر
اخبار برگزیده