شهيد پرويز رحماني در يك نگاه
شهيد پرويز رحماني (1369ـ1344)
شهيد "پرويز
رحماني"
فرزند "صحبت
الله و قدمخير"
در دهمين روز از آذر ماه سال يكهزار و سيصد و چهل و چهار در دامان خانواده‌اي
متدين از روستاي داش بلاغ از توابع شهرستان قروه پا
به عرصه‌‌ي
گيتي گذاشت شهيد رحماني پس از پشت سر گذراندن طفوليت راهي مدرسه گرديد. و با
استعدادي كه داشت توانست مقاطع ابتدايي و راهنمايي و متوسطه را با اخذ نمرات مطلوب
به پايان رساند و موفق به اخذ مدرك ديپلم گردد.
وي با توجه به شرارتها و تجاوز
گروهك‌هاي
وابسته به استكبار در منطقه و شروع جنگ تحميلي با آگاهي و عاشقانه به عضويت رسمي
سپاه پاسداران انقلاب اسلامي درآمد و به جمع سبزپوشان غيور و دلاور اسلام پيوست و
به مبارزه و مجاهدت با دشمنان اسلام و قرآن پرداخت و در راستاي تحقق اهداف و
آرمانهاي انقلاب از هيچ كوششي فرو گذار ننمود قدوم راسخ
اين فرزند برومند امام راحل در جاي جاي منطقه كردستان در اذهان همرزمان تداعي مي‌كند
تا اينكه سرانجام آن پاسدار شايسته انقلاب و امام در
چهاردهمين روز از خرداد ماه سال هزار و سيصد و شصت و نه در محور سقز ـ سنندج به درجه رفيع شهادت مفتخر گرديد و مدال افتخار عند ربهم
يرزقون را به گردن آويخت.
مدفن اين شهيد گرانقدر در گلزار شهداي قروه زيارتگاه عاشقان راه اوست. از شهيد رحماني يك فرزند پسر به يادگار مانده است.
شهيد رحماني انساني خوش خلق و باعاطفه بود و هميشه افراد را به نماز و واجبات دين سفارش مي‌كرد و مي‌گفت قدر امام امت را بدانيد كه ملت را از شر شاه و اربابانش نجات داد. وي به دعاهاي مفاتيح خيلي اهميت مي‌داد و خيلي مشتاق زيارت كربلاي سرور و سالار شهيدان امام حسين (ع) بود.
سال ۱۳۶۵ افتخار داشتم در اهواز به مدت ۲۰ روز در خدمت این شهید عزیز باشم، او مرد خوشرو، با نشاط، دلسوز و اهل رفاقت بود.
توی گوگل نام ایشان رو جستجو کردم، وقتی عکسشو دیدم، دلم گرفت و حسرت خوردم...
دلم براش تنگ شده...
امیدوارم برامون دعا کنه و شفاعتش شامل حالمون بشه...