فرازی از وصیّت‌نامه‌ی شهید اسدالله قائم‌پناه

پدر و مادر مهربان! امیدوارم بتوانم با یک پیروزی کامل یا جزئی برای خدا و اسلام و قرآن جان بی‌ارزشم را به الله آفریننده‌ی خود تسلیم نمایم.

امیدوارم بتوانم برای شما یک فرزند نیکو و صالح بوده باشم و از شما می‌خواهم پس از شهادتم هیچ گونه گریه و زاری نکنید، بلکه خوشحال باشید. زیرا من پیروز شده‌ام و به آرزوی خود رسیده‌ام

و شما را به نماز سفارش می‌کنم و دعا برای {سلامتی} امام امّت بکنید. مادر جان! موقعی به یاد من افتادی گریه نکن و یا موقعی که بر سر قبر من آمدی آن لحظه به فکر کربلای حسین^(ع) باش که برای آن که اسلام بماند جان خود، فرزندان و عزیزانش را دو دستی تقدیم حقّ تعالی نمود.

مادر! مگر علی‌اکبر، قاسم و سرباز شش ماهه‌اش در روز عاشورا در کربلای امام حسین^(ع) شهید نشدند!؟ مگر حضرت عباس، دو دستش را از تن جدا نکردند!؟ پس من از آن بزرگواران بیشتر نیستم، بلکه یک بنده گناهکارم و امیدوارم خداوند گناهان ما را ببخشد. درود بر امام امّت امام خمینی بت‌شکن. درود بر رزمندگان اسلام

پایگاه سقز30/8/61 – قائم‌پناه