نگاهي مختصر به زندگي نامه شهيد محمد امين سليمان پور
نويد شاهد كردستان:
فرزند:.................. شریف
ولادت:................ 2/2/1363
شهادت:.............. 27/9/75
محل شهادت:..... بانه
نحوه شهادت:..... ترور توسط ضد انقلاب
محل دفن:........... گلزار شهدای بانه
در روزهای ایثار و فداکاری و مقابله با گروهکهای ضد انقلاب که با حضور شوم خود امنیت را از مردم سلب کرده بودند خیلی از خانواده‌ها با تمام توان برای پاکسازی منطقه پای به میدان نهادند و در بعضی از خانواده چندین نفر از اهل خانه همزمان با هم لباس رزم پوشیدند و به همین دلیل در بعضی از این خانواده‌ها بیش از یک شهید در مصاف با ضد انقلاب به شهادت رسیده‌اند.
شهید محمد امین سلیمان‌پور در روستای خشکدره از توابع بخش مرکزی بانه پا به عرصه وجود نهاده بود در خانواده‌ای کشاورز که با حداقل‌های زندگی و با روحیه قناعت کنار آمده بودند سال 1357 سی و چهار سال از عمرش می‌گذشت که به همراه خانواده به شهر مرزی بانه نقل مکان نمود همان سالی که ازدواج کرده بود و زندگی مستقلی را برای خود سامان داده بود بعد از پیروزی انقلاب اسلامی به رهبری امام خمینی (ره) از موافقین انقلاب اسلامی بودند و در دفاع از انقلاب و مبارزه با گروهکهای ضد انقلاب به همراه برادرش شهید علی سلیمان‌پور به صف پیشمرگان مسلمان کرد درآمدند و با تمام وجود و در کمال دلسوزی از نظام و انقلاب دفاع می‌کرد همسرش مریم کریمی نقل می‌کند در سال 1362 به همراه همسرم در اردوی زیارتی که سپاه ترتیب داده بود به مشهد مقدس اعزام شدیم و هرگاه در حرم مطهر حضرت رضا (ع) حضور پیدا می‌کردیم همسرم دست به دعا می‌شد و قبل از هر چیزی برای پیروزی رزمندگان سپاه اسلام دعا می‌کرد و امنیت و آسایش را برای مردم سربلند ایران اسلامی آرزو داشت در دوران حضورش در سازمان پیشمرگان بارها به مصاف دشمن رفت و در عملیات و درگیریهای زیاد حضور یافت و تا پایان جنگ تحمیلی و سالها بعد از آن در کنار رزمندگان سپاه اسلامی باقی ماند. بیست و هفتم آذر ماه سال 1375، پنجاه و دو سال از زندگی را پشت سر نهاده بود و چند سالی بود از فعالیتها رزمی فاصله گرفته بود و در مغازه‌ای کوچک کار می‌کرد و از این طریق زندگی را اداره می‌کرد که بر اثر حمله ددمنشانه عوامل ضد انقلاب بر اثر اصابت دو گلوله شدیداً مجروح گردید و به مقام جانبازی رسید ضد انقلاب به قصد شهادت او را ترور کرده بودند اما مشیت الهی بر آن شکل گرفت که او را دو سال درد جانبازی را در حالی که قطع نخاع شده بودند را تحمل نماید و سرانجام پس از دو سال از حادثه مجروحیت در یازدهم مرداد ماه سال 1377 به شهادت رسید و در کنار برادر شهیدش آرام گرفت از این پیشمرگ مسلمان کُرد و این دلاور مرد عرصه ایثار و فداکاری 5 فرزند دختر و سه پسر به یادگار مانده است.
