زندگينامه فرهنگي شهيد عمر صالحي
شهيد عمر صالحي
وي در بيست و پنجم مهرماه 1338، در نودشه از توابع شهرستان پاوه به دنيا آمد. دورة ابتدايي و راهنمايي را در زادگاهش سپري كرد و براي ادامه تحصيل راهي پاوه شد. بعد از پاية دوم دبيرستان در سال 1356، به دانشسراي مقدماتي سقز رفت و پس از دو سال، ديپلمش را از اين مركز اخذ نمود. با گرفتن ديپلم، به مريوان رفت و در آنجا به استخدام آموزش و پرورش درآمد. در اولين سال خدمتش به روستاي «كَلْجي»[1] در اورامان تخت رفت. روستايي دورافتاده و محروم كه فاقد آب و برق و جاده بود و او براي رسيدن به آنجا، مي‌بايست كيلومترها راه را پياده طي مي‌كرد. در سال 1359، مناطق شهري و روستايي كردستان، به دليل حضور گروهكهاي مسلح و غيرقانوني، ناامن بود و روستاي «نودشه»[2] ـ زادگاه شهيد صالحي ـ نيز از اين امر مستثني نبود. اين روستا در سالهاي نخست انقلاب اسلامي، در اختيار ضدانقلاب قرار داشت و شهيد عمر صالحي نيز در اسارت آنان بود. ضدانقلاب تنها به صلاحديد خود، اجازة خروج از روستا را به اهالي مي‌داد و در اين وضعيت، به آزار و اذيت خانواده‌هاي مذهبي و انقلابي مي‌پرداخت. خانوادة شهيد صالحي از جمله خانواده‌هايي بودند كه در آن مقطع از گروهكها آسيب مي‌ديدند. ادامة اين وضع براي شهيد صالحي سخت بود و نمي‌توانست آن را تحمل كند. او سرانجام تصميم گرفت كه شبانه از نودشه خارج شود. لذا يك شب بدون آذوقه از آنجا خارج شد و تا مريوان را پياده طي كرد و خودش را به محل كارش در روستاي كلجي رساند.
در آذر ماه سال 1359، كه روستاي «دزلي»[3] از وجود ضدانقلاب پاكسازي شده بود، شهيد صالحي به آنجا رفت و مدرسه‌اش را براي دانش‌آموزان روستا بازسازي كرد. روز چهاردهم دي ماه همان سال، عازم مريوان بود تا وسايل و امكاناتي را براي مدرسه آماده كند و آنها را از ادارة آموزش و پرورش تحويل بگيرد. وي در مسير حركت، بر اثر برخورد با ميني كه ضدانقلاب كار گذاشته بود، به شهادت رسيد و با كاروان شهيدان فرهنگي كردستان همراه شد.
